"ne" preposizio genitiboa ere, eta praktikak esanen

Aurreko sarreran komentatzen genuen nóla hizkuntza alemanean existitzen dirá estruktura ezberdinak ki eman ideia genitiboa, bi burulehen eta bi buruazken. Euskaran ere beharko genuke aukera burulehenik.

Izan ere, behin baino gehiagotan mintzo izan gara orrialdeotan buruz arintasun fonetikoa ne "e" preposizio genitiboa, zein, izanik ere harribitxi bat, batzutan eman lezake ze beharko luké presentzia fonetikoki sendoagoa.

Aukera sendoagoetan sartzen dá, jakina, "on" preposizioa, zeintaz jada mintzatu garen berriki hemen, baina baita "(n)e" edo "e(n)" aukerak ere, zein, nola genioen hemen, ez liraken baizik "e" harribitxia bera baina behin fonetikoki gorpuztuagorik kin "n" tipikoki genitibo bat.

Orain gutxi hitz egin dugu buruz "e" arina (bereziki osagarri burulehenetan) eta "on" sendoagoa (bereziki osagarri buruazken luze samarretan), eta akaso "ne" edota "en" sendoagoak ere gehitu litezke ki aukera genitibo hori afin erabil daitezen noiz nahi den. Praktikak esanen. [⇶]