"za" finala, aukeran

Gaurkoan atseden emanen diegu ki aditzak za egin komentario sintaktiko bat gain aurreko "za" final hori, abiatuz ti ondoko komentarioa zein J. Oregi-k egiten zuén an bere "Otxoa-Arinen 'Doctrina - (1713)", idatzia an 1972: :

Bai, hor daukagu estruktura final bat oso erabilia arten idazle zaharrak:

• konsegitu zegientzat

non agertzen zaigun "-tzat" sufijoa, zeinen bihotzean dugún "za" partikula zahar bat (akaso jatorriz intensibo-pluralgilea), zein aurkitzen dén arten Lakarraren partikula prepositibo berreraikiak.

"-tzat" horretan, lehenengo "t-" hori izanen litzaké epentetikoa (betegarri fonetikoa), eta azkena izanen litzaké beste partikula bat, "*-da", zein baita agertuko litzake an "*-rada > -rat" = "-ra" alatiboak. Horren inguruan, gogora daigun sarrera hau:

• "...egin dezagun arren" = "arren-eta ... egin dezagun" = "arren ... egin dezagun" = "arren egin dezagun..." = "arren egin..."
  

Esan nahi baita ze antzera nola desdoblatu baitzén "... - arren" postpositiboa:

• konsegitu zegienarren 

an:

• arren konsegitu zegien

jarrai-ki mekanismo propial bat (nola genioen hemen ere), orobat desdobla liteké:

• konsegitu zegien(t)zat

an

• za(t) konsegitu zegien 
  

emánez goragoko "za ..." final prepositibo hori. Sinpleki arituko ginake gain partikula prepositibo zahar bat orain rekuperatua bidéz mekanismo propio bat an bere erabilera finala. Euskara hutsa, aukeran.