ostirala, otsaila 14, 2020

"giño" solterik > "-giño" atxikirik

Jarraian, has gaitezen ikusten a-kasua hen "giño" izena, eta zéin izan den bere evoluzio gramatikal-semantikoa. Dio Azkuek an bere hiztegi hirueleduna (DVEF, 1905-1906):
-ganagiño (Bc) -ganaino, sufujo compuesto del infijo "-gan" de seres animados, del directivo "-a" y el sustantivo "giño", usado también como sufijo casual... [Azkue, DVEF, 1905-1906] 
Esan nahi baita ze, sufijo horretan atxikia joango litzaké "giño" izena:
Giño: 1. Proporción. giñoan, en proporción, Al daigun giñoan, en la medida (proporción) que podamos, (...) [Azkue, DVEF, 1905-1906]
zein bihurtu baita "-giño" atzizkia ere:
"-giño" (B,...), sufijo casual, que significa "hasta...". Iñurriagino lagun gura, hasta la hormiga desea compañía. ¿Nogiño? (B-a), ¿Noragiño? (B, Olg. 62-20) ¿Hasta dónde? = Hoy por lo regular el sufijo compuesto "-ragiño" se contrae en "-raiño":... [Azkue, DVEF, 1905-1906]
Hortaz, hor daukagu beste izen bat "giño" zein pasatu da ki izán sufijoa ere: "-giño". []