Bolinger (1952): "Because contrastive stress on pre-position would rarely be used in such a situation unless "house" had already figured, verbally, in the conversation."

Genioen atzo burúz ordenazioa artén izena eta adjetiboa an gaztelaniazko insultoak:

..., interpretazio enfatiko ofensiboak (eta neutroak ere) eskatzen dú azentu nagusia an adjetiboa:

• caradúra

edo 

• craneovacío

Bestalde, konsideratzen baditugu insulto batu jarraituak kin adjetiboa aurrén euren izena, nola lirakén:

• duracára

edo 

• vaciocráneo

gauza da ze halako insultoak erabiliko balira (ez baitira erabiltzen), nekez emanen litzaké enfasia an adjetiboa, baizik-ze, kontrara, azentua berez joanen litzake ki izena (nola adierazi berri dugún), non botatako insultoak irabazten duén koherentzia.

Eta zér gertatzen an inglesa, non praktikoki ez diren existitzen adjetibo postnominalak? (ezaguna denez, euren posizioa finkatu baitzen aurrén euren izena: stereotyped position), nón kokatzen da titpikoki azentu kontrastiboa an adjetibo inglesak? Ikus daigun zér dioskun Bolinger-ek (1952):

I have said that the stereotyped position of most English adjectives makes selective contrast impossible except by means of contrastive stress. (...) Now why did he not say l'm looking for a vácant house? Because contrastive stress on pre-position would rarely be used in such a situation unless house had already figured, verbally, in the conversation. Asked Are you looking for a house? or What kind of house are you looking for? he might readily reply l'm looking for a vácant house, but this reply would come, so to speak, at second hand -the sentence would not be of what I term the "first instance," that is, a sentence that can begin a discourse. [Bolinger, 1952:1123]

nondik nabarmendu nahi dugún tituluko esaldia:

Because contrastive stress on pre-position would rarely be used in such a situation unless house had already figured, verbally, in the conversation.  [Bolinger, 1952:1123]

Esan nahi baita ze inglesean kokatu ahal dá indar kontrastiboa an adjetiboa noiz izena dén nolabaiteko kontextuala, baina ez tipikoki noiz izen hori ez den lehenago agertua an konversazioa, noiz dén puruki rhematikoa. Kasu horretan, indar enfatikoa ez da kokatzen an adjetiboa.

Eta gauza da ze insultoak ez dira izaten oso kontextualak, baizik biziki rhematikoak, sortzaileak, sorpresiboak, halan ze ez genuken espero indar kontrastibo selektiboa an adjetibo prenominala, baizik gehiago indar kontrastibo orokor ez-selektiboa an bukaerako izena, non adjetiboek (eta, orohar, expresioek) galtzen duén bere indarrik gehiena. Horregatik halako konposizio ofensiboak izanen dirá askoz gutxio efektiboak an inglesa zein an gaztelania. Eta horrexegatik askoz gutxiago erabiliko dirá halako expresioak an inglesa respektu gaztelania, eta arlo horretan inglesa izanen dá gutxio sortzailea, gutxio aberatsa. [2546] [>>>]