Eta zergátik genero horretan (narrazioetan) agertzen zaigú maiztasun erlatiboki handiagoa on (S)VO hitz-ordena?

Ondokoa esaten genuen atzo mintzátuz gain maiztasun erlatiboki handiagoa zeintan agertzen dén (S)VO hitz-ordena an narrazioak respektu hurbileko elkarrizketak:

Literaturako jenero batean gauzak normalki horrela gertatzen badira -eta hala geratzen dira- nola esan salbuespen bat dela? [Osa, 1990:227]

Kontua da ze narrazioetan informazioa izaten dá askoz ere akontextualagoa zeinda hurbileko elkarrizketetan, eta zenbat eta objetu akontextualagoa, handiago izanen da objetu horren joera postverbala, horrela hobeki prestatuz objetu horren interpretazio efektiboa. 

Joera hori ez da joera isolatu bat zein ez dakigun zergátik agertzen den, baizik aitzitik, da joera komunikatibo normal bat zein duén bultzatzen aldé SVO ordena progresiboagoa, bilatuz komunikazio efiziente eta efektiboagoa.

Kontua da ze erakusten badirá holako erabilera (eta joera) normalizatuak nola balira salbuespenezko kasu isolatuak zein ez dakigun zergátik gertatzen diren (nola Juan Garzia-k egiten duen) ordezta erákutsi SVO hitz-ordena neutroa nola aukera orokor bat zein dén erabiltzen gehiago azpi zenbait baldintza diskursibo, orduan ez gaude batere ondo enfokatzen arazoa, ez gaude ondo enfokatzen euskararen ibilbide sintaktiko komunikatiboa, eta ez gaude ondo azaltzen euskararen saioak eta ahaleginak arrén garatu estruktura potenteagoak, efizienteagoak eta efektiboagoak. Hala eginez, euskarari kentzen ari gatzaio (gaiako) aukera boteretsu bat, oso erabilgarria an praktikoki edozein textuinguru diskursibo. [2702]