Hor soilik dauzkagu aditz oso interesgarri batzuk, eta mekanismo sortzaile oso interesgarri bat

 Esaten zenuen atzo, Josu:

Baina hemen topatzen gara beste problema batekin: hizkuntzaren infantilizazioa. Nondik dator? Zer dela eta?
Jendea ez delako alfabetizatzen bere hizkuntza naturalean.
"doten" esaten duenari irakatsi behar zaio "neban" edo "neuen" idazten eta esaten. Bestela, umeen modura hitzegiten duen nagusia bilakatuko da, eta gero guraso, aitite-amuma...

Mendebaldeko euskara estandarrean erabiltzen dirá honako 3. personako "nor-nori" formak:

orainaldia → iragana ( orainaldia + -(a)n)

jat → jatan

jatzu → jatzun 

jako → jakon 

jaku → jakun 

jatzue → jatzuen

jake → jaken 

hau da:

• orainaldiko "da - k - o - n" eta lehenaldiko "za - k - o - n" > ja- k - o - n (bien bustidura berdina)
  

baina, formalki, "-(a)n" gehitu zaio ki orainaldia xedé sortu iraganekoa, emanez honako eredu formala: 

• orainaldia + -(a)n) → iragana

Eta goragoko adizki horietan ez dago arazorik, ezta? Hor soilik dauzkagu aditz oso interesgarri batzuk, eta eredu (mekanismo sortzaile) oso interesgarri bat, zein gero analogiaz zabaldu ahal den. [2800] [>>>]