Potentzia sintaktikoak bádu zerikusirik kin potentzia ki kontatu txisteak

Potentzia sintaktikoa dá bilakatzen potentzia expresibo-komunikatiboa an edozein textuinguru linguistiko (nolaz bestela?) baina oso bereziki an textuinguru expresibo-komunikatibo exigenteak, nola dan adibidez textuinguru komunikatiboa on txisteak.

Har dezagun berriro Pirahã hizkuntza (gogoratu nola pirahãz ez dan garatu mekanismorik ki pilatu izen-modifikatzaileak, halatan non esanen dá "Kupela gorria. Kupela handia ere da. Kupel batzuk dira." eta ez "Kupel handi gorri batzuk"), eta demagun ze behar dugu kontatu txiste bat zeinen bukaerako kolpea dan hain juxtu ondorengoa:

"... kupel handi gorri batzuk gáin kupel handiago eta gorriago batzuk".

Hola, konpaktoki emanda, hori guztia aiseki bildu ahal da an unitate intonatibo bakar bat, zeinek, txiste-bukaeran isolatua eta behin ondo oinarritua, dún emanen joku intonatibo-expresibo zabala. Baina, zer gertatuko litzake baldin banatu beharko bagenu hóri sintagma konpaktua an (gutxienez) 6 mikroesaldi? Ba ze txistearen azken kolpe hori geldituko litzaké guztiz desitxuratua, sintaktikoki eta intonatiboki. Eta akabo txistea! [202] [⇶]