Esan beharra dago, aurrekoaren hizpidetik, lastimagarria dela esaldiaren amaierako posizio hori aditz -muturrean egonik ardatz eskax diren aditz- mekanikoak kokatzeko baino beste zerbait probetxagarriagotarako ez baliatzea, edonolako enfasien leku naturaletakoa baita, nahiz guk... [Juan Garzia, "Joskera lantegi", 1997:214 (OHARRA: Nire hemengo aipuan, azken sintagman, oker bat dago, jarri baitut "inguruko antipodetatik antipodetan" ordezta "inguruko erdaretatik antipodetan" nola behar zuen, baina hori amaiera-amaieran dago, eta hemen mintzatuko gara gáin hasiera)]Bistan da: ez dago erraz ulertzerik.
Horra hor nóla idatzi genezakeen soilik erabiliz zenbait baliabide burulehen zein dauden guztiz eskura:
Esan beharra dago, aurrekoaren hizpidetik, lastimagarria dela ez baliatzea esaldiaren amaierako posizio hori afin egin zerbait probetxagarriagoa eze kokatzeá aditz mekanikoak -zein, esaldi-muturrean, ardatz exkasak baitira-, izanki esaldi-amaiera hori edonolako enfasien leku naturaletakoa, nahiz guk...Soluzioak soilik etor litezke ti ber norabidea nondik etorrí potentzia diskursiboa, zein baita norabide progresiboa, burulehena...
Juan Garziaren eredutik, baina, soilik etorriko da zurruntasun diskursiboa. [293] [>>>]
Oraingo auquera alternativo hori (Jesusec emana) dut ulertzen anhitz hobequi bai structuraren aldetic baina -zoritcharrez- ez oraino asqui ongui mezuaren aldetic baina hori nire ments personal hori dateque -seguruenez- nagoelaco ni campoan tik nondic xurgatua izan den hori aiphua bere hedadura zabalagoan (edo baita izan ahal da ere zatio beste motivoren bat). Nagoqueelaco iracurtzen ari bere contextu global propiotic campo, ez ikusiric asqui zabal bere panorama osoa.
ErantzunEzabatu