Lertxundi (1993): "Gurean, ordea, itzulpenek zail, zarpail eta nekoso fama dute"

Zioen Anjel Lertxundik an bere artikulua titúlatzen "Felix qui potuit rerum cognoscere causas" (Senez, 14, 1993):

Gurean, ordea, itzulpenek zail, zarpail eta nekoso fama dute. Sona dute ez dariela jatorrizko obren berezko jariorik. Azken irizpideak, itzulpena gaitzetsi eta deslaitzeaz gain, jatorrizko lanak loriatzen ditu,... [Anjel Lertxundi, 1993]

Jatorrizko obra sintaktikoki burulehenak, guztiak ere, galduko dute euren berezko jarioa noiz itzultzen diren ki sintaxi buruazkena. Horixe da arrazoia zergatik, oro har, zenbat eta sintaxi buruazkenagoa erábili, hainbat zailagoa, zarpailagoa eta nekosoagoa izango da itzulitakoa, hainbat lauagoa, gutxiago distiratsua eta gutxiago efektiboa, eta hala izanen da berdin ere xede-hizkuntza japoniera izán, edo euskara.

Jakina, tajuzko bide bakarra dá gradualki joan irabazten (eta erabiltzen) gero-ta aukera burulehen gehiago.