Inkesta telefonikoak neurtzen du zér esaten den (eta ez, egitan zér den)

Atzokoan aipatzen genuén prensa-artikulu bat (Teresa Abajo, El Correo, 2020-2-22) non ematen ziren emaitza batuzk, akaso harrigarriak, hala nola ze:

En el conjunto de España, el 68,5 de los ciudadanos lee una media de once libros al año, ocho puntos más que en 2010. Si la pregunta se ciñe al tiempo libre, el porcentaje baja al 62,2%, aunque se mantiene la tendencia al alza. [Teresa Abajo, El Correo, 2020-2-22]

Jakina, artikulu periodistiko bat ez da izaten iturririk onena afin lórtu datu zehatzenak, eta are gutxiago, interpretazio matizatuak. Ondo egon ahal da lanean hasteko, baina gero, dakigunez, iturrietara jo behar da finéz zehazki valoratu metodologia eta emaitzak. Horrela, jo dugu ki web-orria on Federación de gremios de editores de España, eta konsultatu dugu ha dokumentua titúlatzen "Hábitos de lectura y compra de libros (Año 2019)", hau da, hori dokumentua zeini referitzen zaion Teresa Abajo an El Correo.

Eta hor, esan behar da ze datuak lortu dirá arartez elkarrizketa telefonikoa, non, jakina, edozeinek esan ahal duen justuki hura zein nahiko lukeen, ordezta hura zein den. Ikus metodologia:

Esan nahi baita ze, akaso ia denoi gustatuko litzaiguke irakurtzea ondo gehiago zein irakurtzen dugun, eta elkarrizketa telefoniko batean ez litzake askotan batere arraroa erantzulea oso optimista izatea respektu, adibidez, zénbat liburu irakurtzen dituen urtean. Hortaz, argi geldi bedi ze, goiko datu horiek azaltzen dute jendeak zér esaten duen buruz zénbat irakurtzen duen, zein izan ahal den aski ezberdina ti zénbat irakurtzen duen egitan.

Hala ere, interesgarria da jakitea jendeak zér esaten duen (nahiz gero datu horiek gurutzatu behar diren kin beste datu-iturri batzuk arrén finean izán ideia argiago bat burúz irakurketa reala), eta hortaz, datozen sarreretan saiatuko gara emáten zenbait xehetasun buruz inkesta telefoniko hori. [824] [>>>]