Demagun, harago, SVO eta SOV sintaxietan daukágula sujetu bat 4 hitzekoa eta objetu bat 2 hitzekoa

Genuen galdetzen herenegun:

Orduan, sujetuak euren hasieratik identifikatzea justuki lehenda aditza litzaké txarragoa (restriktiboagoa ki sujetuak) ze sujetuak soilik euren bukaeran identifikatzea lehenda objetua?

Ikus daigun orain zér gertatuko litzake an eredua on Hawkins (1994) baldin SVO eta SOV sintaxietan suposatuko bagénu sujetua 4 hitzekoa eta objetua bi hitzekoa (esan nahi baita ze orain diferentzia artén sujetu-luzera eta objetu-luzera litzaké 2 hitzekoa) eta non objetuek ere eraiki ahal dituztén aditz-sintagma):

SOV = [(2/3) + (2/2)]/2 = 4/5 = %84

SVO = [(2/5) + (2/2)]/2 = 4'5/5 = %70

Eta emaitzak jada berdintzen dira noiz soilik aditzak eraiki ahal duén aditz-sintagma:

SOV = [(2/4) + (2/2)]/2 = 4/5 = %84

SVO = [(2/5) + (2/2)]/2 = 4'5/5 = %70

Hortaz, noiz sujetuen luzera erlatiboki handitzen den respektu objetuen luzera, Hawkins-en oinarrizko ereduan ere (non, gogora daigun, soilik aditzek eraki ahal duten VPa) hobe litzaké sujetu regresibo bat aurré objetu regresibo bat (eta objetua aurré aditza) ezez sujetu progresibo bat aurré aditza (eta aditza aurré objetu progresibo bat). Ez da eusten. [1499] [>>>]