Pakes-Nitzan (1983): "This paper considers the problem of hiring scientists for research and development projects ..."

An artikulua titulatzén (ikus hemen):

•  Entrada endógena ineficiente

apárte aipatu Stewart (1994), zeintaz jada mintzatu garen (hemen edo hemen), genún aipatzen beste artikulu bat, Pakes eta Nitzan (1983), non, gure ikuspegitik, konsideratzen zén kasu partikular bat (buruz zientzilari kontratatu bat zein zún behar garatu ikerketa-proiektu bat), zein, gure ikuspegitik, ondo sartu liteké azpi etiketa on "lehiakidetza endogenoa":

Baina irakur daigun Pakes eta Nitzan-en artikulu horren helburu originala (an "Optimum Contracts for Research Personnel, Research Employment, and the Establishment of "Rival" ganik Ariel Pakes Shmuel Nitzan): 

This paper considers the problem of hiring scientists for research and development projects when one takes explicit account of the fact that the scientist may be able to use the information acquired during the project in a rival enterprise. Management's problem is to determine an optimum labor policy for i ts project. The policy consists of an employment decision and a labor contract. Given optimum behavior, it is straightforward to analyse the effect of the potential for mobility of scientific personnel on project profitability and on research employment . We also formalize conditions under which one would expect to observe a scientist leaving hls employer to set up (or join) a rival. [Pakes eta Nitzan, 1983]

Egia da ze kasu partikular hori uztartu ahal da an markoa on lehiakidetza endogenoa, baina Pakes eta Nitzan-ek ez dute hor definitzen lehiakide-klase orokor bat zein printzipioz existituko litzaken an edozein enpresa instalatu eta zeinen sarrera beti konsideratu beharko litzaken nahiz izan an maila teorikoa, ez dute lantzen kontzeptualizazio berri bat zein izan ahal den oso lagungarria noiz aztertzen edozein merkaturen estruktura, baizik ze aztertzen duté oso kasu partikular bat on ikerlari bat eze eraman leiké informazio sensiblea ki beste enpresa lehiakide bat edo sortu berea, eta dena ere an markoa on lan-ekonomia.

Laburbilduz, Pakes eta Nitzan-ek (1983) ez dute definitzen lehiakide-klase berri orokor bat, zein den tresna teoriko-analitiko orokor ondo baliagarria noiz aztertzen edozein merkatu-estruktura, baizik ze gelditzen dira aztertzen oso kasu partikular bat an esparrua on lan-ekonomia, gabé orokortu kontzeptua. Ez da definitzen lehiakidetza endogenoa an modu orokorra, zein bere kasurik kanonikoenean (noiz langile guztiak diren guztiz identikoak eta aukeratuak eta trebatuak barné enpresa instalatu bat) dén gauzatzen an lehiakide potentzial kooperatibo bat. [2304] [>>>]