Martínez Areta (2011). "...: *Jone dakus Peru-ga 'Jone ikusia da Peru-k' > *Peru-ga Jone dakus 'Peru-k Jone ikusia da', eta azkenik > Peru-k Jone dakus 'Peruk Jone dakus'. Horrela, SVO > SOV aldaketa gauzatu zen."

Duela hiru egun amaitzen genuen esánez:

Hala ere, eta arrazoi ezberdinengatik, ezin uka ze interpretazio pasibizatzaile horiek izan duté aski arrakasta artén euskal hizkuntzalariak: bihar aipatuko dugú adibide bat.

Nahizta ez genuken nahi gehiegi urrundu ti gure azken hari nagusia (Laka-ren hitzaldia), ildo batek bestera eramaten gaitu, eta gaurkoan aipatuko dugú goragoko hipotesi pasibizatzaile horietako bat, postulatua ganik Mikel Martínez Areta (2011) an bere artikulua titulatuá "Euskararen hitz hurrenkeraren garaikaketa baterako materialak", zeintan proposatzen dén sujetu pasibo postverbal bat kin "-ga" atzizkia, zein ez litzaken ergatiboa, baizik pasiboa:

... emaitza honakoa litzateke: *Jone dakus Peru-ga 'Jone ikusia da Peru-k' > *Peru-ga Jone dakus 'Peru-k Jone ikusia da', eta azkenik > Peru-k Jone dakus 'Peruk Jone dakus'. Horrela, SVO > SOV aldaketa gauzatu zen. [Martínez Areta, 2011:373-374]

Ez al da azalpen hori alanbikatuegia, noiz-eta báden azalpen sendo bat askoz sinpleagoa (parsimoniosoagoa), zein dén askoz bateragarriagoa kin munduko hitz-ordenen evoluzio orokorra? [2779] [>>>]