jaku → jakun → balitzaku → litzaku (aldaera: litzakigu) kin objetu singularrak eta pluralak

Genioen an #2809:

Gure ikuspegitik, adizki potentzial eta subjuntibo tripersonaletan konkordantzia plurarik ez egitea oso-oso gomendatua egon beharko litzake, halan-ze izan beharko litzaké defektuzko aukera. Bestelako adizki potentzial eta subjuntibo transitiboetan gomendagarria ere izan beharko litzake, Eta, dudagabe, "egin" laguntzailea aukeran ere, eta bere barruan forma labur eta sinpleenak. Sinpleagoa eta integratiboagoa.

Indikatiboan ere aukeran egon beharko litzake ez erabiltzea konkordantzia plurala noiz hiztunak ikusi egoki. Horretaz gain, kasu batzuetan joan beharko lirake eskaintzen aukera labur eta sinpleak nola hori proposatua an #2807, non genioen hau:

Baina konkordantzia datibo hori egin nahi bada, eskaini ahal dirá aukera labur eta sinpleak nola dirén:

jat / jatan (sg/pl)

jatzu / jatzun (sg/pl)

jako  / jakon (sg/pl)

jaku / jakun (sg/pl)

jatzue / jatzuen (sg/pl)

jake / jaken (sg/pl)

Bai, aukera hori (edo antzeko bat) eskaini beharko litzake. Báda alderik hala an silaba-kopurua nola ere an silaba horien zailtasuna. Eta gainera da gehio integratiboa dialektalki!

Berriro ere diogu: sinpleagoa eta integratiboagoa. Eta, jakina, oraingo adizki estandarrak ere hor egonen dira, berdin eskura.

Eta aukera hori baliatuz erabili genuén atzo "jaku" adizkia, zeinen forma hipotetikoak izanen liraké hauek:

jat → jatan → balitzat → litzat (aldaera: litzakit)

jatzu → jatzun → balitzazu → litzazu (ald.: litzakizu)

jako → jakon → balitzako → litzako (ald.: litzakio)

jaku → jakun → balitzaku → litzaku (ald.: litzakigu) 

jatzue → jatzuen → balitzazue → litzazue (ald.: litzakizue)

jake → jaken → balitzake → litzake (ald.: litzakie)

Denak ere erabilgarri kin objetu singularrak eta pluralak. Deus ez berririk azpin eguzkia. [2837] [>>>]