de Yrizar (1992): "... los bermeanos... para expresar «tu me llevaras», en lugar de 'eroango gaitusu' (o 'gosus'), dicen 'erungosu gu'"

Atzoko galdera:

Galdera: ¿an eguneroko elkarrizketak, ez al da askotan nahasten "nor-nori-nork" kin "nork-nori-nor"? Errepikatuko dut "ohiko berbetan", ez an komunikabideak, lan akademikoak edo literatura. Nik entzuten ditut batez ere, an forma korapilatsuak, hau da, lehenaldian, "zuek guri" vs. "guk zuei", haurren hizkeran, euskaldun berrien solasetan eta abar.  

Halako mutazio linguistikoak (dei deiegun mutazioak) ikuspuntu batetik nahasketa lez ikusi ahal dira, baina bestetik interpretatu ahal dira nola ze hiztunak (nahita edo nahigabe) exploratzen ari dira bide berriak, zein izan ahal diren errazagoak, funtzionalagoak,... eta zein finean suertatu ahal diren arrakastatsuak an hizkera oso bat, (eta potentzialki an hizkera estandarra ere) baldin aukera ematen bazaie. Ikus ondoko bilakaera an Bermeo (an Pedro de Yrizar-en "Morfología del verbo auxiliar. Alto navarro septentrional", 1992):

Muestra los procedimientos que emplean los bermeanos para suplir la carencia de algunas flexiones, como, por ejemplo, la 11-15-r. En este caso, para expresar «tu me llevaras», en lugar de eroango gaitusu (o gosus), dicen erungosu gu, e incluso llegan a utilizar una frase distinta en sustitución erungosu gu?, tal como bakosu guretsako lekurik eta? «¿tiene(s) sitio para nosotros?». [de Yrizar, 1992:446]

non "nor" pasatu dén ti hasierako posizioa ("eroango gaitusu") ki amaierakoa ("erungosu gu"). Halako bilakaera (evoluzio) linguistikoak gertatzen dirá baldin eskura badaude aukerako materialak eta bideak. Ez da esan beharrik ze bi bide horiek ("eroango gaitusu" eta "erungosu gu") koexistitu ahal dira gabén arazorik. [2831] [>>>]