... aditzaren morfologia ulertzeko oztoporik handiena dela prezeski hori: hain zuzen ere pentsatzea ezen aditz-zatiek mantendu dutela aintzineko denboretan zeukaten esangura gaurdaino. (gure 2009ko reseina, komentatuz Oregi, 1974)

Duela egun batzuk (ikus #2922), aipaten genuén De Rijk-en lan bat (1992) non autore horrek laudatzen zuén Oregi-ren artikulu bat (1974), titúlatua "Euskal aditzaz zenbait gogoeta", zeintaz guk egin genuén beste reseina bat, zeinen hasieran jasotzen genuén honako ideia hau tikan Oregi-ren lana:

Izan ere, eta izenburuak dioen bezala, J. Oregi Aranburuk artikulu honetan zenbait gogoeta egiten ditu euskal aditzaren gainean, eta diosku ezin dela pentsatu hizkuntza baten bilakaera bide jakin, zuzen eta artez batetik gertatu dela, eta pentsatzekoa dela aintzinetik gaurdaino doan bilakaerak bide-aldaketak eta zuzenketak izanen zituela. 

Areago, autoreak esaten digu ezen aditzaren morfologia ulertzeko oztoporik handiena dela prezeski hori: hain zuzen ere pentsatzea ezen aditz-zatiek mantendu dutela aintzineko denboretan zeukaten esangura gaurdaino.

Agian, egun aditzarengan ikusi-uste dugun araukortasun-itxura izan diteke billaketa bortan oztopo nagusien, aditz-zatiek bere oraingo esanahia berezko eta betidaniko dutela pentsatzeko joera bide delarik. [Oregi 1977:265]

Bai, erabat ados gaude kin Oregi-ren puntu hori: hizkuntzen evoluzioan egoten dirá aldaketak, reinterpretazioak, reaplikazioak on lehengo material morfologikoak an erabilera berriak, korrimendu semantikoak, mugimendu sintaktikoak,... Horren adibide, Oregi-k (1974) ematen digú honako reinterpretazio partziala on "-ra-" infijoa an aditz-morfologia (partziala zeren ez den gertatu an kasu guztiak), zein gogoratuko dugun bidéz gure sarrera hau (ikus ere #1800 eta #1801):

• [1798] Oregi (1974): NERI *da-RA-kus-T (ikusten DIT) → NIK da-rakus-T (ikusarazten DUT)

J. Oregi-k (1974) proposatzen zuén ondoko bilakaera tikan "-ra-" formako datiboak ki "-ra-" formako kausatiboak (an bere "Euskal aditzaz zenbait gogoeta"):

NERI *da-RA-kus-T (ikusten DIT) → NIK da-rakus-T (ikusarazten DUT) [Oregi, 1974:273]

Horrela, garai zaharretan, "-ra-" horiek izanen zirén nagusiki datiboak, nahiz, gerora, gehienak evoluzionatuko ziren ki esangura kausatiboa, baina ez guztiak. Evoluzio horretan gertatu zén reinterpretazio bat (reanalisi bat) gain morfologia datibo zaharra, halan ze, adibidez, lehengo "-t" datiboak  (adibidez an "darakust") amaituko zirén egiten referentzia ki sujetu aktiboa.

Era berean, joanen ziren reinterpretatzen eta reaplikatzen lehengo material ondo zaharrak nola "e" edo "da" morfoak an erabilera eta kokapen diferenteak (ikus #2925). Esan nahi baita ze, izanki formalki ber morfoak, euren aplikazio funtzioanla joanen zen aldatzen kin evoluzioa on hizkuntza. [2927]