Ba, bai, badirudi ze báda zerbait zein kritiko horiek ahazten ari diren

Atzokoan kritikatzen genuén Johanna Nichols-en (2011) komentario kritiko negargarria (the authors don't even know...) referitua ki Gell-Mann eta Ruhlen (2011). Komentario horretan, kontua ez da zilegiki kritikatzea autore horien datuak eta argudioak, baizik autore horiek erarik merkeenean ridikulizatzea, gabén irakurri euren artikulua (This is based on reading just the abstract. I'll now read the paper.). Ridikulizatzeko gogo hori ez da privatiboa on Nichols, nola konprobatu ahal dugun an ondorengo komentario ridikulizatzailea ganik Jess Tauber, zein hasten den honela:

Perhaps there is something we are missing, something in prehistory. We just came out of an ice age, after the abatement of the Younger Dryas event . Drastic climatic shifts. Before that our ancestors had to deal with the Toba explosion, which also resulted in very cold conditions over an extended period.

Could there be something to climatic conditions which would make it more likely that SOV would coalesce and survive, or that speakers of SOV might survive better in such a regime? [Tauber, 2011]

Ba, bai, badirudi ze báda zerbait zein kritiko horiek ahazten ari diren an prehisoria humanoa, eta da ze egon zén garai bat, garai zahar bat an prehistoria hori, non hizkuntzek sortu behar izan zuten abiatuz ti... zero, edo hobeki esanda tik keinuak eta soinu ezartikulatuak, zein gerora bihurtuko zirén hizkuntza potente eta diskursiboki ondo artikulatuak.

Zehazkiago, autore horiek ahazten dira ezen hizkuntz sorrera hartan baldintza eta behar komunikatiboak ez zirela orokorrak, baizik oso bereziak, oso kontextualak, oso sinpleak, alegia halako baldintza batzuk non komunikazioak erakusten duén tendentzia bat ki oinarritu an elementu kontretuak nola objetuak, zein aisa bihurtu ahal zirén zentrua on hasierako komunikazio hura. Gure ikuspegitik, hasiera hartan baldintza eta behar horiek askotan bultzatuko zituztén O(V) edo OV(S) ordenak (objetuan zentratuak), zein, gehienetan, handik gutxira bihurtuko zirén nagusiki (S)OV gáti arrazoi komunikatibo hutsak (izan ere, behar diskursiboak handixeagoak bihurtzean, sujetuak mugitu ohi dira ki lehenengo posizioa on esaldia).

Jakina, denborarekin, komunikazio-beharrak areago handitzen dira, orokorki eskertuz ordena diskursiboagoak non ez den hainbeste saritzen konkretutasuna, baizik gehiago diskursibitatea eta irekitasuna/erraztasuna ki sortu mezu aberatsak an modu arina, horrel aldeztu SVO ordena (batzuetan, lehenago agertu ahal dá VSO ordena, zek gero erakutsiko du tendentzia ki SVO).

Zoritxarrez, goragoko ridikulazatzaileei ez zaie burutik ere pasa honelako ideiak valoratzea, zeren inoiz ez dute horretaz irakurriko ezer ere. Horrela ez dira sartu behar an datuak eta argudioak, eta ez dute ezer kontrargudiatu behar, kokatuz euren burua an posizio hain ridikuloa nola antizientifikoa. [2771] [>>>]