Irakurri berri dut a artikulua e Julian Maia ["e" = genitibo postpositibo zaharra, zein, preposizio bihurturik, dén bilakatzen baliabide (ia) ezin arinagoa eta (ia) ezin gardenkiago derivatua ti bere kide postpositiboa] titulatzén "Euskal hitz-ordenaren norabidea: idealismo ideologikotik pragmatismo komunikatiborantz" (Fontes Linguae Vasconum, 117, 2014:121-168).
Egonen da denbora ki egín komentario kritiko eraikitzaileak ki autorea. Gaur, ordea, ez da tokatzen baizik disfrutatzea hori-mugimendua zein ari dan gertatzen an mundua e-euskara alde posizio komunikatiboki potenteagoak. Horixe baietz! [205] [⇶]
Iracurqueta bihotz altchagarria eta gainera -buruz dioena- eguiazcoa. Viva hi Jesus. Zain gagoz bazca guehiagoren.
ErantzunEzabatuBa da ere gaitic alboz edo tangentialqui nic nahi nuque ikustea claruago hori hon "e" genitivo postpositione zaharra eta baita ere hori hon "te" finala.
ErantzunEzabatu"-e" atzizkia zan euskararen genitivo zaharra, zein oraindik ere mantentzen da an adibidez:
ErantzunEzabatunir-e, zur-e, ar-e, gur-e...
Gero, "-n" inesivoa ere gehitu zitzaion, horrela osatuz gaur egungo genitivoa:
"-en"
Gauza da ze "-e" genitivo zahar hori da oso kandidatu gardena te derivatu valiabide prepositivo genitivo bat ti euskara.
Gainera da oso genitivo arina eta aise erabiltzen da.
"e" preposizio genitivoak du egiten, gainera, bikote ederra kin "a" artikulu mugatu prepositivatua, zein ere bada oso arina eta gardenki derivatua ti euskara.
Buruz "te" valiabide prepositivo finala, daukazu azalpena an linka zein dan agertzen an mezua.
Helburua da erabiltzea ahalik-eta valiabide prepositivo gardenenak respektu euren derivazioa ti euskara, eta era berean ahalik-eta arinenak afin izan daitezen aise erabiltzekoak.
Esquerrac, Jesus.
ErantzunEzabatu