Hartley (1928): "... in estimating the capacity of the physical system to transmit information we should ignore the question of interpretation, ..."

Genioén atzo gain komunikazio-teoria ganik Hartley (1928) eta Shannon (1948):

Helburua dá:

...to set up a quantitative measure whereby the capacities of various systems to transmit information may be compared. [Hartley, 1928]

Gero, neurri hori aplikatzen duté ki hizkuntzak, konsideratuz corpus konkretuetan erabilitako hitzak eta hango maiztasun erlatiboak, eta tratatuz hitz guztiak berdin-berdin (izenak, aditzak, adjetiboak, adverbioak, artikuluak,...). Berriro nabarmentzakoa da nóla, tratamendu horretan, hitz guztiak dirén berdin, denak ere dirá parte hen kode bat zeintan zeinu (hitz) horiek erabiltzen diren kin probabilitate bat (respektu hitz-erabilera guztiak) nondik kalkulatuko baita hitz bakoitzak aportatuko duen entropia [gure hemengo h(p)].

Eta, diogunez, kalkulu horretan ez da kontuan hartzen hitz-ordenarik, zein den gure ardura nagusia (zeren horren arabera baldintzatua geldituko da kodearen irekitasun komunikatiboa, benetako potentzia komunikatiboa, ...), baizik-ze soilik diren konsideratzen hitzak (edo silabak, edo letrak, ...), denak berdin tratatuak, eta hitz horien maiztasun erlatiboak (an corpus printzipioz zabal bat): horrekin erabakiko litzaké hizkuntzaren entropia, zein konparatuko litzake kin beste hizkuntzen entropia (hizkuntzaren ustezko kapazitate kodifikatzailea).

Horretaz, ikus daigun ondoko pasartea ga Hartley (1928):

Hortxe dio:

... in estimating the capacity of the physical system to transmit information we should ignore the question of interpretation, make each selection perfectly arbitrary, and base our result on the possibility or the receiver's distinguishing the result of selecting any one symbol from that of selecting any other. [Hartley, 1928]

Oinarrian horretaz ari gara noiz kalkulatzen dugún hizkuntza (sistema fisiko) baten entropia (hots, bere kapazitatea ki transmititu informazioa). [⇶]