Hiztuna doa markatzen bere diskursoko elementu semantikoak kin intensitate ezberdinak, aráuz bere interes komunikatiboa

Atzokoan erabiltzen genuén honako adibidezko esaldia:

La lláve está en tu garáge.

eta gaur sinpleki komentatu nahi genuke ze esaldi hori eman ahal dá an modu prosodikoki ezberdinak, adibidez emánez esaldi osoa an unitate intonatiboki oso-oso jarraitu bat, non hirugarren talde ritmiko-semantikoak (hitz fonikoa) jasotzen duén esaldiko azentu nagusia (the main stress)

La lláve  está en tu garáge.

edo, akaso zatio hiztunaren arrazoi zirkunstantzialak, gehixeago marka liteké sujetuko "llave" hori, utziz "está" verboa an perfil rhematiko baxuago bat, justu lehenago zein eman daigun bukaerako objetua an bere paper rhematiko nagusi naturala, eta dena ere an ber unitate intonatiboki oso-oso jarraitua:

La lláve está en tu garáge.

Bestela, egin liteké (/) aldaketa intonatibo sotil bat  (gabén pausa fonikorik) artén sujetua eta predikatua (hori egiten da batez ere noiz luzatzen dén sujetoa, predikatua edo euren multzo osoa):

La lláve / está en tu garáge.

edo egin litezké (//) bi eten foniko (gaitik hiztunaren arrazoi expresiboak):

La lláve // está // en tu garáge.

Finean gauza da ze hiztuna doa markatzen gehiago edo gutxiago bere diskursoko elementu semantikoak kin intensitate ezberdinak eta baita bere tonuak eta bere pausak ere koherenteki, aráuz bere interes komunikatiboa. [2558] [>>>]