"hura/haiek niri gustatzen jat → zu/zuek niri gustatzen zaiat" edo "hura/ haiek zuei etortzen jatzue → gu zuei etortzen gaiatzue"

Genioén an #2837:

Eta aukera hori baliatuz erabili genuén atzo "jaku" adizkia, zeinen forma hipotetikoak izanen liraké hauek:

jat → jatan → balitzat → litzat (aldaera: litzakit)

jatzu → jatzun → balitzazu → litzazu (ald.: litzakizu)

jako → jakon → balitzako → litzako (ald.: litzakio)

jaku → jakun → balitzaku → litzaku (ald.: litzakigu) 

jatzue → jatzue → balitzazue → litzazue (ald.: litzakizue)

jake → jaken → balitzake → litzake (ald.: litzakie)

Denak ere ondo doaz kin objetu singularrak eta pluralak. Deus ez berririk azpin eguzkia.

Gainerako adizki bipersonalak ("Nor-Nori") osatu liraké regularki jarráiki honako estruktura (an "Euskal Aditza Bizkaiera eta Batua" Jose Maria Irazola 1987:45), nondik kendu dugún "nor" argumentuaren morfologia plurala:

Horrela berdintzen dirá "hura/haiek" eta "zu/zuek" konkordantziak, zeinen zentzu zehatza jakingo dén bidéz kontextua (ezagutuko dá "nor") edo, nahiko balitz, explizituki emanez izenordea:

• hura/haiek niri gustatzen jat → zu/zuek niri gustatzen zaiat
  

• hura/haiek zuei etortzen jatzue → gu zuei etortzen gaiatzue

• hura/haiek guri gustatzen jaku → zu/zuek guri gustatzen zaiaku
  

Aukeran. Eta gero, erabilerak esanen nóndik jo. [2846] [>>>]