"honetan" etorriko litzaké ti "hon", eta ez alderantziz

Zioén Erramun Gerrikagoitia-k atzo ze:

Nic auqueran nahiago nuque hon ezi on zeren halan tzat nahi luqueena aguertzen luque ethorquia ezen hon hori dathor tik honetan.

eta, horretaz, genioen ze...

... , berdin nola "astean" formak erakutsiko liguké "(h)an" partikula atxikirik ("aste-(h)an"), era berean ere "asteon = aste honetan" formak erakutsiko liguké "(h)on" partikula ("aste-(h)on"), zek ametitzen du interpretazio genitiboa ere (zeren "...-n" genitiboa dá ber "...-n" inesiboa, reinterpretatua, antzera nola an latina, adibidez; ikus #2896):

euskaldun-(h)on egunkaria = egunkariá (h)on euskaldunak

Eta hortxe dugu "(h)on" genitibo burulena.

non "(h)onetan" deskonposa litekén honela:

"(h)o + n + eta + n"

zeintan agertzen zaigún "... + eta + ..." infijo pluralizantea, eta non izanen genukén "... + n" inesiboa bi alditan (errepikatzen da). Esan nahi baita ze "(h)onetan" etorriko litzaké ti "(h)on", eta ez alderantziz. [543] [>>>]