Pastor (2019): "Bloom (1990, 1993) arguye que la preferencia de omitir el sujeto antes que el objeto se debe a factores pragmáticos, pues el sujeto tiende a ser una información ya dada (Chafe, 1976; Lambrecht, 1994) y el objeto, por el contrario, una información nueva (Arnold, 1998)."

Atzokoan azpimarratzen genuen nóla:

Aurreko sarreretan agertzen zaizikigu bi joera:

• alde batetik, dauzkagu sujetu transitiboak asko-askotan omitituak (%51,9). Ikus "Euskarazko esaldi transitiboetan, sujetu omitituak (eliptikoak, "subject pro-drop") dirá gehiago (%51,9) zein sujetu explizituak (Pastor, 2019)".
  

• eta bestetik, objetu direktuak erlatiboki oso gutxi omitituak. Ikus "Objetu direktuak erlatiboki oso gutxi omititzen dira respektu sujetuak, euskaran ere" edo "Bestalde, gaztelaniazko objetuetan, omisioak jaisten dirá ki ... zero (Pastor, 2019)".
  

Bi joera orokor horiek bát datoz kin izaera tipikoki rhematikoa e objetuak (non bilduko litzake informazio berria, dinamikoena, irekiena... zein ezin liteken desagertu ti mezua), zein izanen litzake oso ezberdina ti izaera tipikoki thematikoa e sujetuak (zértaz mintzo, marko referentziala, zein askotan ere, eta are gehienetan, esan gabe doaz). Bai, datuak bát datoz kin teoria.

Horren inguruan, Pastor-ek (2019) dio:

Bloom (1990, 1993) arguye que la preferencia de omitir el sujeto antes que el objeto se debe a factores pragmaticos, pues el sujeto tiende a ser una información ya dada (Chafe, 1976; Lambrecht, 1994) y el objeto, por el contrario, una información nueva (Arnold, 1998). [Pastor, 2019]

Bai, joera horiek dirá komunikatiboki oso azalgarriak: informazioaren muina normalean aurkituko da an objetu-osagarria, zein, diogunez muina izanki, ezin izanen den eliditu, bitárten sujetuetan askotan nahikoa izanen dén referentzia minimo bat, edo... ezer ez (referentzia lehendik gordetzen baita). Dudagabe, horrek guztiak bádu zerikusirik kin luzera zein orohar itxaron geinken an sujetuak eta objetuak. [1484] [>>>]