Lakarra (2018). "..., gi-, la-, da-, za-, le-, i- / -ki, -la, -da/ -t, -z(a), -le, -i bezalako bikoteak."
Amaitzen genuén atzo gure ohartxoa, esánez ondokoa gain desdoblamendua (= aukerako aurreratzea) on "za" partikula destinatibo-finala:
Sinpleki mintzo gara gain partikula prepositibo zahar bat orain rekuperatua bidéz mekanismo propio bat an erabilera destinatibo-finala. Euskara hutsa, aukeran.
eta gorago genioén:
Bai, hor daukagu estruktura final bat oso erabilia artén idazle zaharrak:
- konsegitu zegientzat
non agertzen zaigún "-tzat" sufijoa, zeinen bihotzean dugún "za" partikula zahar bat zein den aurkitzen artén Lakarra-ren partikula prepositibo berreraikiak (akaso jatorriz intensibo-pluralgilea).
Horrá, Lakarra-k (2018) emandako zerrendatxo inkonpleto bat non agertzen dén atzoko "za-/-za" bikote prepositibo/postpositiboa artén beste bikote batzuk zein baita erabili dirén prepositiboki an euskara prepositibo zahar berreraikia:
..., gi-, la-, da-, za-, le-, i- / -ki, -la, -da/ -t, -z(a), -le, -i bezalako bikoteak.Beraz, errepikatzen dugú: sinpleki arituko ginake gain partikula prepositibo zahar bat orain rekuperatua bidéz mekanismo propio bat an erabilera destinatibo-finala. Euskara hutsa, aukeran. [1815] [>>>]
1 Comments:
Beraz Euskarak du izan preposizioak? Ahal da hau demostratu? Ta baldin bada demostratzen, zertaz ez erabili kin naturalitate osoa?
Txopi
Argitaratu iruzkina
<< Home