"tzat = (t)za(t)" nagusiki destinatibo-finala, aukeran

Gaurkoan atseden emanen diegu ki aditzak za egin komentario bat gain "tzat = (t)za(t)" destinatibo-finala, abiatuz tik ondoko komentarioa zein J. Oregi-k egiten zuén an bere "Otxoa-Arinen 'Doctrina - (1713)", idatzia an 1972:

Bai, hor daukagu estruktura final bat oso erabilia artén idazle zaharrak:

konsegitu zegientzat

non agertzen zaigún "-tzat" sufijoa, zeinen bihotzean dugún "za" partikula zahar bat zein den aurkitzen artén Lakarra-ren partikula prepositibo berreraikiak (akaso jatorriz intensibo-pluralgilea).

"-tzat" horretan, lehenengo "t-" hori sortuko zén epentetiko (betegarri fonetikoa), nahiz gaur egun "-tzat" baliabide postpositiboak lortu dú izaera propioa (ikus an "handitzat", edo "txikitzat" prolatiboak, non "-t-" hori ez den jada betegarria, baizik elementu propioa), eta azken "-t"-a derivatuko litzaké tik higadura on beste partikula bat, "*-da", zein ere agertuko litzaken an "*-rada > -rat" = "-ra" alatiboak. Horren inguruan, gogora daigun sarrera hau: 

• [456] "...egin dezagun arren" = "arren-eta ... egin dezagun" = "arren ... egin dezagun" = "arren egin dezagun..." = "arren egin..."

Esan nahi baita ze antzera nola desdoblatu baitzén "...-arren" postpositiboa:

konsegitu zegienarren 

an "arren..." prepositiboa:

arren konsegitu zegien

eta jarráiki mekanismo propio bat (nola genioen hemen ere), orobat desdobla liteké:

konsegitu zegientzat

an "tzat = (t)za(t)" prepositiboa: 

tzat konsegitu zegien 

emánez goragoko "tzat..." final hori, zein, behin desdoblatuta, erabili ahal da an "tzat" postpositiboaren funtzio guztiak ere. Eta berdin erabil liteké "za..." aldaera ere: sinpleki da partikula prepositibo zahar bat orain rekuperatua bidéz mekanismo propio bat an erabilera nagusiki destinatibo-finala. Euskara hutsa, aukeran. [1814] [>>>]