Martínez Areta (2011). "Ez dakigu zergatik gauzatu zen jito pasibizatzaile hau, baina morfologia uztartua arras argia da puntu honetan."

Jarraituz apur bat kin teoria pasibizatzailea on Mikel Martínez Areta (2011:373-374), proposatua an bere artikulu titulatuá "Euskararen hitz hurrenkeraren garaikaketa baterako materialak", irakurtzen dugú:

... Ez dakigu zergatik gauzatu zen jito pasibizatzaile hau, baina morfologia uztartua arras argia da puntu honetan. [Martínez Areta, 2011:373-374]

Bi gauza:

1.:  Normala da ez jakitea zergatik gauzatu zen jito pasibizatzaile hori, zeren ez den existitzen pasibitaterik hor, baizik OVS aktibo normal bat.

2.: Morfologia uztartua arras argia da, bai, baina gure ikuspegitik, erakutsiz OVS aktibo bat, non objetu tipikoki rhematikoa kokatzen zén aurrena (askotan objetua bakarrik emanen zen), eta non, are gehiagotan, sujetu tipikoki thematiko-kontextuala ez zen emanen (OV) edo emanez gero, emanen zen gabén morfologia berezirik (ez zen behar), an OVS hitz-ordena, zeren bere aditz osteko posizioak ondo ezberdintzen du bere funtzioa (sujetu aktibo postverbala). Geroago, OVS hitz-ordena hori SOV bihurtzean, orduan bai, orduan sujetu horrek hartu beharko zuén morfologia berezitu ezberdintzailea ("-ga"), sortaraziz oraingo kasu ergatiboa.

Hain sinple (parsimonia printzipioa), hain logiko, hain ulergarri eta hain bateragarria kin denbora zaharrak. [2781] [>>>]