"-k-" epentetiko hori (an "e-u(k)-ha-n") sortuko litzaké noiz elkartuko (sintetizatuko) zirén "u" oinarrizko erroa eta "(h)a" erakuslea

Zioén atzokoan Orduña-k respektu analisi morfologikoa on "erok" iberikoa ("erokan")

Si la velar final fuera epentética ante sufijo vocálico, podría relacionarse con el auxiliar vasco *iro(n), tal vez relacionado con el era- que formaba causativos en vasco, y que en mi opinión quizás podría derivar de un hipotético *ero-. [Orduña, 2023:301]

zeintaz guk genioen ze:

Gure ikuspuntutik, ordea, abiapuntua dá "(hari hura) e-u-k(h)-a-n" iraganeko forma datiboa, nondik gero eratorriko zén "(hark hura) e-u-k(h)-a-n" forma aktibo hutsa (galdu du interpretazio datiboa), zeinen forma kausatibo-datiboa izanen zén "(hark hari hura) e-ra-u-k-a-n / e-ra-u-k-o-n" aktibo-datiboa, nondik hizkera batzuetan normaltasunez gertatuko zén "au > o", osatuz "erokan" ("eŕokan") iberikoa (akaso soilik kausatiboa, "hark hura erokan", derivatua zuzenean ti "hark hura euk(h)an > eraukan"):  

• euk(h)an > eraukan > erokan

 nola genioén an:

• [2934] "(hark hari hura) e-ra-u-k(h)-a-n" > "erokan" iberikoa ("au > o")

"-k-" epentetiko hori sortuko litzaké noiz elkartuko (sintetizatuko) zirén "u" oinarrizko erroa eta "(h)a" erakuslea (ikus #2918 eta #2919), halan ze "h" aspirazio hori areago indartuko zén, sortuz oklusioa an "uk(h)an" (ti "e-u(k)-ha-n"), non "k" hori ez den etimologikoa (finean elementu etimologikoak dirá "u" oinarrizko erroa, "a" oinarrizko erakuslea eta "-n" inesiboa an iraganeko funtzio berezia). 

Modu horretan ez dugu behar mediazioa on "*iro(n)" aditza, tal vez relacionado con el era-, baizik ze zuzenean izanen genuké "era-" (ti "e" + "la" partikula modal multifuntzionala). [2938]