OV ⇒ VO

Atzo mintzo ginen gain interes tipologikoa e zatiketa arten OV eta VO ordenak, zein aski lotuta baitoa ki zatiketa arten sintaxi buruazkenak eta burulehenak. Hortaz, genioén ze ...

... batzutan interesgarria izan ahal da mintzátzea gain zatiketa arten OV eta VO sintaxiak, zein asko hurbiltzen da ki mintzatu gain zatiketa arten sintaxi buruazkenak eta burulehenak.

Hala, mintzátzea gain OV/VO zatiketa dá modu sinplifikatu bat ki mintzatu gain burulehentasuna eta buruazkentasuna: euren maiztasun diakronikoak, euren joera diakronikoak. Adibidez, askotan erabili ditugu maiztasun tipologikoak ga Tomlin (1986) afin sostengatu gure ariketa teorikoak (ikus hemen):

Orain kontrastatu behar dugu gure azalpen logiko hori (baldintza orokorretan, sujetua aurre objetua) kin datu enpirikoak. Eta datuetara joaz, fija gaitezen an munduko hiru ordena gramatikal gutxien erabilienak: hirurak daukate ezaugarri antiinformatibo nabari hori, hirurak daukate objetu tipikoki rhematikoena (O) aurrenda sujetu tipikoki thematikoena (S):

Bai, hirurak daukate objetua aurre sujetua (VOS, OVS eta OSV): orotara, %4.

Gauza da ze banaketa horretan bertan ikusten dugu nóla VO sintaxiak dirén jada gehiago zein OV sintaxiak: 

• OV: 185  (%46)

• VO: 217  (%54)

Kontuan hartuz ze gatoz ti egoera bat non OV ordena zén guztiz nagusia, argi gelditzen da zéin izaten ari den norabidea e aldaketa: 

• OV ⇒ VO

Hor dugú joera diakroniko nagusi bat, zein, jakina, egoki azaldu behar da. [⇶]