OV ⇒ VO

Atzo mintzo ginen gain interes tipologikoa on sailkapena artén OV eta VO ordenak, zein aski lotuta baitoa kin sailkapena artén sintaxi buruazkenak eta burulehenak. Hortaz, genioén ze ...

... batzutan interesgarria izan ahal da mintzátzea gain zatiketa artée OV eta VO sintaxiak, zein den oso antzekoa zein mintzátu gain zatiketa artén sintaxi buruazkenak eta burulehenak.

Hala, mintzatzea gain OV/VO sailkapena dá modu sinplifikatu bat ki mintzatu gain burulehentasuna eta buruazkentasuna: euren maiztasun diakronikoak, euren joera diakronikoak. Adibidez, askotan erabili ditugu maiztasun tipologikoak ganik Tomlin (1986) afin sostengatu gure ariketa teorikoak (ikus hemen):

Orain kontrastatu behar dugu gure azalpen logiko hori (baldintza orokorretan, sujetua aurré objetua) kin datu enpirikoak. Eta datuetara joaz, fija gaitezen an munduko hiru ordena gramatikal gutxien erabilienak: hirurak daukate ezaugarri antiinformatibo nabari hori, hirurak daukate objetu tipikoki rhematikoena (O) aurrén sujetu tipikoki thematikoena (S):

Bai, hirurak daukate objetua aurré sujetua (VOS, OVS eta OSV): orotara, %4.

Gauza da ze banaketa horretan bertan ikusten dugu nóla VO sintaxiak dirén jada gehiago zein OV sintaxiak: 

• OV: 185  (%46)

• VO: 217  (%54)

Kontuan hartuz ze gatoz ti egoera bat non OV ordena zén guztiz nagusia, argi gelditzen da zéin izaten ari den norabidea on aldaketa: 

• OV ⇒ VO

Hor dugú joera diakroniko nagusi bat, zein, jakina, egoki azaldu behar den. [1433] [>>>]