asteazkena, urtarrila 06, 2021

'Hoc vel illo excepto' versus 'Excepto esto, o lo otro'

Ikusten genuén hemen irudi bat tika Larramendiren "Diccionario Trilingüe" (1745), non fijatzen ginen an "ezautá ..." forma prepositibo azentuatua, zeinekin ematen zén "excepto..." latinezkoa bezain gaztelaniazkoa ere. Hala ere, ber irudian, orobat ikus leike nóla "excepto" hori ez den sintaktikoki berdina latinez zein gaztelaniaz: 

Bai, bata, latinezkoa, dá pospositiboa:

Hoc vel illo excepto.

bitárten bestea, gaztelaniazkoa, dén prepositiboa:

Excepto, exceptuando esto, ò lo otro.

Aipatzekoa da ze "excepto" hori latinez ere ager leiké prepositiboki (esan nahi baita ze ager leike bietara, pos eta prepositiboki). Hala ere, gaztelaniaz (edo frantsesez, edo inglesez) ez da gehiago erabiltzen forma pospositiboa. Bá al da horretarako arrazoi komunikatiborik? []

Etiketak: