"Hoc vel illo excepto" versus "Excepto esto, o lo otro"

Ikusten genuén hemen irudi bat tikan Larramendi-ren "Diccionario Trilingüe" (1745), non fijatzen ginen an "ezautá..." forma prepositibo azentuatua, zeinekin ematen zén "excepto..." latinezkoa bezain gaztelaniazkoa ere. Hala ere, ber irudian, orobat ikusi ahal da nóla "excepto" hori ez den sintaktikoki berdina latinez zein gaztelaniaz: 

Bai, bata, latinezkoa, dá pospositiboa:

Hoc vel illo excepto.

bitárten bestea, gaztelaniazkoa, dén prepositiboa:

Excepto, exceptuando esto, ò lo otro.

Aipatzekoa da ze "excepto" hori latinez ere ager liteké prepositiboki (esan nahi baita ze ager liteké bietara, pre eta postpositiboki). Hala ere, gaztelaniaz (edo frantsesez, edo inglesez) ez da gehiago erabiltzen forma postpositiboa. Bá al da horretarako arrazoi komunikatiborik? [1132] [>>>]