'... excepto A, B y C' versus '..., A, B y C excepto'

Azken postean galdetzen genuen ea egon leiken arrazoi komunikatiborik aldéztuz "excepto" prepositiboa gain bere latinezko kide pospositiboa (hala gaztelaniaz nola frantsesez nola inglesez ez da erabiltzen forma pospositiboa). Hortaz, konpara daigun ondoko bi esaldiak:

Recorrí Europa excepto algunas partes cercanas al Caucaso y la zona de Ucrania.

Recorrí Europa, algunas partes cercanas al Caucaso y la zona de Ucrania excepto.

Bistakoa da ze lehenengo versionean askoz hobeki expresa eta interpreta daikegu esaldia, zeren:

• "excepto" burulehena irakurrita, bádakigu ze jarraian irakurri behar dugu salbuespenezko osagarri bat (kin-eta salbuespenezko informazioa) eta hola hasieratik ahal dugu sintaktikoki uztartú salbuespen-sintagma hori an informazioa zein jasotzen ari garen, eta baita plenoki interpretatu eta expresatu informazio hori, efektiboago. Hori dá koherentzia sintaktiko-interpretatibo-expresiboa.
  

• "excepto" prepositiboa, gainera, ahal da emán jarraituago, gabén koma. Hor islatzen dá jarraitutasuna. 
  

• "excepto" prepositiboa erabilita, jarrai daikegu ematen salbuespenenak gabén arazorik ("... excepto A, B, C, ..."), nahi badá pausatuki, ondo reflexionátuz buruz salbuespenak zeintaz mintzatuko garen, ondo pensatuz eta ondo emanez gure osagarri konplexu hori, sártuz xehetasunak zein bestela ez liraken kabituko. Hori dá irekitasuna, nondik segitzen da, adibidez, aberastasun matizatua.
  

Hori dela-ta, ulertzen da ez egotea interes berezirik an kokapen pospositiboa e "excepto", halatan-non, finean, galdu da "excepto" pospositiboa an gaztelania edo frantsesa. Ez da, jakina, kasualitatea. Bádira arrazoi komunikatibo onak. [⇶]