Gogoratuz gure 2013ko kritika ki tratamendu berria zein Euskaltzaindiaren Hiztegia ematen ari zitzaien (eta zaien) ki nominalizazio-izenak eta aditz-izenak

Irakurriz Andres Alberdi-ren gramatika ("Oinarrizko Gramatika", 2008:139), non besteak beste eta aipatu dugunez esaten zén honako hau:

Euskara, baina, aditz-egituretan oinarritutako joskera baitu, ez da ondo egokitzen nominalizazio-sistema horretara, eta, hori saihesteko, aditz-egiturez baliatzen da. Nola? Aditz-izenaren bidez. Nominalizazio-estilora jo, eta -keta, -en, -era, -mendu, -zio... eta gisako atzizkiekin sortutako izenak (aldaketa, burutzapen, sorrera...) erabili ordez, hobe zaio aditz-estiloari atxikitzea. [Andres Alberdi, 2008:139]

konprobatzen genuen nóla hasten zirén betetzen gure aurreikuspen txarrenetarikoak, zein bihurtuko zirén (ia) txarrenak noiz joan ginen ikusten zéin joera arriskutsu-pobretzailea hartzen ari zén Euskatzaindiaren Hiztegia an bere tratamendu berria on nominalizazio-izenak eta aditz-izenak, gure ikuspegitik guztiz nahasgarria eta finean zeharo kaltegarria (ezbidea). Hori dela-eta idatzi genuén sarrera bat an 2013ko maiatzaren 18a, zeinen hasiera eta bukaera zén honako hau (gutxi gora behera):

• Nominalizazioa = kontzeptualizazioa = zehaztasuna, aberastasun sintaktiko/expresiboa... Zorionez!

Nominalizazioa dá kontzeptualizazioa, kontzeptualizazio zehatza, erosoa, indartsua eta diskursiboki funtzionala. Ez da berdin "igon", "igotzea" eta "igoera", ez da berdin "irakurri", "irakurtzea" eta "irakurketa", ez da berdin "garatu", "garatzea" edo "garapena", ez da berdin "hezi", "heztea" edo "hezkuntza", ez da berdin "abstraitu", "abstraitzea" eta "abstrakzioa"...

Baldin bilátu "igoera" hitza an hiztegiá Harluxet, aurkituko dugú hau azalpena:

"Igoera": iz. Igotzeko ekintza eta horren ondorioa. Prezioen igoera.

"Garapen": iz. Garatzearen ekintza eta horren ondorioa.

"Igotze" edo "garatze" sarrerak ez dira agertzen, eta euren esangura regularra soilik izanen zén igotzeko edo garatzearen ekintza (edo prozesua), soilik ekintza, ez ondorioa.

"Igoera" edo "garapena" dirá kontzeptualizazio diferenteak respektu "igotzea" edo "garatzea", dira orokorragoak (adibidez besarkatzen dute hala igotzeko edo garatzearen ekintza nola ere, eta esango genuké ze bereziki, ekintza horren ondorioa, besteak beste), eta dúte aberasten hizkuntza, dúte aberasten expresioa, dúte aberasten fintasun kontzeptuala, dúte sortzen zehaztasuna, eta gozamená on zehaztasun hori, gozamená on esán (ia) justuki hori zein nahi den.

Eta gauza da ze, apárte aipatutako zehaztasun handiagoa, nominalizazioek (zeinen bidez aditzak bihurtzen dirén izen, eta perpausak izen-sintagma) duté ahalbidetzen joku sintaktiko eta expresibo aberatsagoa (esan nahi baita ze izenen lekuan perpaus nominalizatuak sartu ahal izatea dá aukera rekursibo potente gehigarri bat, sintaktikoki eta expresiboki aberasgarria; ikus #190), zeren kontzeptualizazio horiek konbinatu ahal dira kin beste baliabide linguistikoak ki sortu mezu progresibo, zehatz eta ñabartuak (nahiz horretarako behar izán aukera sintaktiko egokiak zein soilik aurkituko diren an sintaxi progresiboak).

Baina hará non agertzen zaigun Juan Garzia (besteak beste) eta esaten digu ze nominalizazio erraza (aditzak aise bihúrtu izen, eta perpausak aise bihúrtu izen-sintagma) ez dela esanguratsuki aberasgarria, berdin nola, bere esanetan, ez lirakén aberasgarriak ez estruktura pasiboak (ikus #170) eztare beste anitz estruktura sintaktiko-diskursibo (ikus #47), eta hala, hobe dela jarraitzea barík halako mekanismo sintaktiko-expresibo potente eta errazak.

Baina, zéin da benetako arazoa? Benetako arazoa ez da baizik zailtasun funtzioanala on sintaxi regresiboak ki ustiatu ontasun expresiboak on nominalizazioa (esan nahi baita hóri zailtasun funtzional diferentzial esanguratsua zein regresiboak dúen erakusten respektu progresiboa noiz saiátu ustiatzen potentzia zehaztaile eta diskursiboa on nominalizazioa; ikus #184). Dio Juan Garzia-k (1997):

Hala ere, egia da nominalizazioaren ardatzean halako pieza lexikoak behar direla, eta hortik hasten direla askotan euskaraz emateko buruhausteak. "Ingreso" hitz hori bera ere, ez dakit nola eman beharko genukeen (eta eskerrak ez dakidan!, gero azalduko ditudan arrazoiengatik). ("Euskara lantegi", 1997:490)

Arrazoi horiek ez dira baizik zailtasun estrukturalak. Beste perla bat:

Hasteko, jakina, nominalizazio-izenen kasuan bezala, nominalizazio-adjektiboen hiztegi -derradan berriro, zorionez- guztiz ere urriarekin egiten dugu topo. Nola da euskaraz "preventivo"? Eta "cautelar"? Kautela handiz esateko kontuak dira, baina ez dago hiztegigilerik, trebeena balitz ere, ez terminologo jakintsurik, arazoari, horrela planteaturik, soluziorik emango dionik. Areago: ez ahal dio emango, zeren adjektibo horiek euskaraz eskura edukitzeak arazoa biderkatzea baino ez bailekarkiguke. ("Euskara lantegi", 1997:496)

Gainera, eta aparte utzita ondorio sintaktiko-expresiboak, zéin izanen dira guzti honen ondorio lexikoak? Ba, orain, "igoera" eta "igotzea" edo "garapena" eta "garatzea" berdinduak datozela an Euskaltzaindiaren Hiztegia:

         "Igoera": iz. Igotzea.

"Garapena": iz. Garatzea, haztea.

bai eta orain explizitoki agertzen dela "igotze" sarrera:

         "Igotze": iz. Toki batetik, gorago dagoen beste batera joatea.

nahiz ez den agertzen "garatze" sarrera. Esan nahi baita ze orain (hiztegitik bederen) desagertu dá lehengo diferentzia kontzeptuala artén "igotze" eta "igoera" edo artén "garapena" eta "garatzea", eta hizkuntza nahastu eta pobretu da (galdu dú fintasuna). Zorionez?

Horraino gure 2013ko kritika. Ikus daigun orain gorago aipatutako bi sarrera horiek:

eta bestalde:

nahizta "garatze" izena (izen modura) ez den agertzen an hiztegia. Hortaz, eta ikuspuntu lexiko hutsetik, konprobatzen dugú nóla azkenaldion "igoera" ez da jada: "Igotzeko ekintza eta horren ondorioa", baizik eta "igotzea" bera, kontzeptualki erabat berdinduz aditz-izenak eta aditzetiko izenak, eta hori guztia zatio arrazoi sintaktiko hutsak (sintaxi buruazkenaren estuasunak). [2332] [>>>]