Eta zéin ote da perpaus printzipaleko ordena nagusia noiz agertzen dén "zein" motako erlatibo bat?

Aurreko sarreretan egon gara aztertzen zéin den hitz-ordena nagusia an "zein" motako perpaus erlatiboak, aurkituz nagusiki ondoko ordena hau harik XIX. mendea (jarráiki Alberdi-García, 1998):

zein + adizkia + gainerako osagaiak

non informazio rhematikoena aurkitzen dén an posizio postverbala. Hori, berez, oso interesgarria izanki, ez da gutxio interesgarria aztertzea zéin izaten den hitz-ordena tartén aditz printzipala eta "zein" formako perpaus erlatiboa. Hor ere jarraituko dugú Alberdi-García (1998), non, hasiera batean, ezberdintzen dirén bi ordena orokor hauek:

... eta bi kokapen bereizi ditugu: adizki nagusiaren aurrekoa (erlatibo-perpausa + perpaus nagusiko adizkia) eta adizki nagusiaren atzekoa (perpaus nagusiko adizkia + erlatibo-perpausa).

eta non bigarren ordena hori gailentzen dén gain lehenengoa:

Bigarren ordenari dagokionez (adizki nagusia + erlatibo-perpausa), nagusia dela esan daiteke; izan ere, ordena horretan ageri dira perpausik gehienak, bai eta erlatibo-perpausa mendeko beste perpaus bati dagokionean ere. [1998:249-250]

Beraz, gehienetan perpaus erlatiboa kokatzen dá ondóren-ze perpaus printzipaleko aditza:

adizki nagusia + erlatibo-perpausa

Eta, nón kokatu ohi dá erlatiboaren aurrekaria (referentea) respektu aditz printzipala? Eta orohar, nón kokatu ohi dirá perpaus nagusiko osagarriak respektu aditz printzipala? Zehaztu ahal dugu gehiago? Bihar saiatuko gara. [2673]