Correa (1994): "...pero si se ha de reproducir la africada típica del galo aparece 's' ..." Eta, zéin da galoaren afrikatu tipiko hori?

Eta, behin mintzatu berri garén gain "akaŕi" an:

... akaŕi eŕaukon = agari eraukon = (gure interpretazioan) ageriko agiri oroigarria eskaini (eman) zion

dedika geneio hitz batzuk ki Irulegiko azken hirugarren hitza ere ("ese"), zeintaz jada hitz egin genuen an #2886 noiz, amaieran, esan genuén:

Gainera (eta hau beste kontu bat da, apartekoa respektu "akaŕi", nahiz izan litekén osagarria), aurreko "ese" hori ez legoke urruti tikan "etse/etze/etxe" konglomeratu fonetikoa, adieraziz "etxe" (esan gabe doa, azken esangura posible hori bai ikusi dugula aipatua), halan ze, bi hitz horiek juntatuta, geldituko litzakún honako hau:

• eseakaŕi = etxe-agari = etxe-ageri = etxe-agiri
  

non "akaŕi" izanen litzakén ageriko oroigarri bat gain zeozer gogoangarria.

Hortaz, irakur daigun ondoko lerroak ganik José A. Correa (an bere "La lengua ibérica", 1994) gain interpretazioa on grafia txistukari iberikoa (s eta ś):

Hay en ibérico dos fonemas llamados convencionalmente silbantes que se transcriben s y ś y cuyo valor fonetico exacto se desconoce. (...)

Pero por otra parte hay una cierta regularidad, en la medida de lo comprobable, en ei uso de s y ś cuando los íberos adaptan NP latinos y galos. Se usa con caracter general s, incluso para [ks]: śeśte - SEXTVS, diuiś - galo *diuix (DIVIX); pero si se ha de reproducir la africada típica del galo aparece s:  asedile - galo *aθedilos (ADSEDILVS), kasike - galo *caθicos (CASSICVS). [Correa, 1994:275-276]

nondik, berriro diogu:

...; pero si se ha de reproducir la africada típica del galo aparece s:  asedile - galo *aθedilos (ADSEDILVS),... [Correa, 1994:275-276]

Esan nahi baita ze Irulegiko "s" horrek arazogabe adieraz leiké antzeko soinu bat nola la africada típica del galo, baldin Irulegiko hizkeran halakorik bazen. Bistan da galdera: Zéin da galoaren afrikatu tipiko hori? [2900]