Yamamoto (2005): "... abstract notions are likely to follow concrete notions (Kodama 1987: 87- 93)."

Atzoko sarreran referitzen ginen ki konkretutasuna e objetuak versus abstratutasun handiagoa e aditzak edo postposizioak (bereziki an garai zaharrak, non objetu ia guztiak izanen zirén ondo konkretuak, eta hortaz ondo seinalagarriak an kontextu garden bat) nolan faktore inportante bat eráginez sintaxi OV buruazkena an sorrera e hizkuntzak (lehenago sortuko zirén izen objetibagarriak, eta soilik gero sortuko ziren adibidez postposizioak egínez referentzia ki emandako objetua). Konkretutasunaren puntu horri referitzen da Yamamoto (2005) emánez a referentzia e Kodama (1987) an terminu hauek:

Furthermore, both S and O typically represent more concrete notions than V, and abstract notions are likely to follow concrete notions (Kodama 1987: 87-93) [Yamamoto, 2005]

Bai, horretaz mintzo ginen hemen (edota an atzoko sarrera)

Horrela, eta alde batera utzita sujetuaren posizioa (zein, hasiera batean, izanen zén oso-oso kontextuala, eta hortaz gehienetan eliptikoa edo an posizio finala, nola gertatzen den kin material kontextualki oso-oso eskuragarria, sórtuz OVS ordena, bide batez ondo inestablea: ikus "OVS ez da ordena egonkorra, baizik oso inestablea"), sorrerako baldintza haietan esperoko genuke OV hitz-ordena eta, orohar, ordena postpositiboa. [⇶]