Fernández eta Ortiz de Urbina (2007): '... aditza ezkerretara eraman ondoren, ASO hurrenkera lortzen dugu, hasierako mintzagai-iruzkin hurrenkera apur batean ezkutatzen duena.'

Atzoko sarreran Lakak erakusten zigun nóla eratorri adibidez OSV abiátuz ti oinarrizko SOV bidéz mugimendua e sujetoa ti bere sortzezko gunea (barné aditz-sintagma) ki espezifikatzailea e inflexio-sintagma, segitua ga mugimendua e objetua ti bere sortzezko gunea (barné aditz-sintagma) ki beste posizio bat ezkerrerago zein sujetua.

Antzera ere, Fernández eta Ortiz de Urbinak (2007) deskribatzen digute nóla derivatu VSO abiátuz ti SVO bidéz mugimendua e sujetoa ti bere sortzezko gunea (barné aditz-sintagma) ki espezifikatzailea e inflexio-sintagma, segitua ga mugimendua e aditza ti bere sortzezko gunea (barné aditz-sintagma) ki beste posizio bat ezkerrerago zein sujetua. Honela adierazten dute (Fernández eta Ortiz de Urbina, 2007:218): 

Bigarren kontakizun honetan nabari da diferentzia oso interesgarri bat respektu Lakaren kontakizuna (zeren kontakizunak dira), eta dá autoreek egiten duten referentzia ki mintzagai-iruzkin hurrenkera (bestela esanda: thema-rhema): alegia, nóla behin aditza aurreratutakoan, hurrenkera informatibo orokor hori (thema-rhema) galdu egiten den. Oso referentzia interesgarria. Eta hor bai jo dutela zérbait fundamentala: mintzagai-iruzkin hurrenkera. Hori ez da kontakizun bat, hori ez da retorika hutsa, hori oinarritzen da an logika diskursiboa, an koherentzia e diskursoa, eta bere inportantzia azpi baldintza orokorrak (askotan exigenteak) dá motorea e evoluzio linguistikoa. [⇶]