Euskararen garabideak (2002): "... hizkuntzen garabide logiko-komunikatibo-diskur­tsibo baten existentzia aldarrikatzen baita, hizkuntza guztientzako ..."

Aurreko sarrerak idaztean gogoratu gará kin zenbait pasarte zein idatzi genituen an gure "Euskararen garabideak" (2002:21), hala nola:

Zeren lan honetan hizkuntzen izaera eternoaren aurrean hizkuntzen garabide logiko-komunikatibo-diskur­tsibo baten existentzia aldarrikatzen baita, hizkuntza guztientzako balio duen garapen-prozesu komunikatibo bat (zein ibili daitekeen ala ez), beti ere hizkuntzen perspektiba dinamiko, historiko batean. Zeren bada, izan ere, hizkuntzek garatzeko duten joera orokor bat, norabide bakarrekoa, sintaxi komunikatiboki landurantz jotzen duena; eta, hain zuzen, joera esanguratsuki aberasgarri ho­rren aldera bultzatu behar dute hala filologoek nola beste hizkuntz eragileek ere, kontrara bultzatzen ibili beharrean (hots, atzerantz, azpigarapenerantz). [Euskararen garabideak, 2002:21]

Kontuan har bedi ze textu hori idazten genuenean soilik ezagutzen genuén euskararen inguruko literatura nola Zubimendi-Esnal (1993) edo Jesus Maria Agirre (1994). 

Esan nahi baita ze ez genuen ezagutzen a literatura internazionala zein gerora bai hasiko ginen ezagutzen kin Bichakjian (1999) eta bere "Language evolution and the complexity criterion" ahanztezina. Eta, jakina, ez genuen ezagutzen Heine (2003) mintzátuz gain joera unidirekzionalak an hizkuntzen garabideak. Baina guk ere ondorioztatzen genuen nóla hizkuntzek báduten garatzeko joera orokor bat, norabide bakarrekoa:

..., hizkuntzek garatzeko duten joera orokor bat, norabide bakarrekoa, ... [Euskararen garabideak, 2002:21]

Hala ere, bidea, batzutan, ez dateke batere erraza. [⇶]