Euskararen garabideak (2002): "..., joera esanguratsuki aberasgarri ho­rren aldera bultzatu behar dute hala filologoek nola beste hizkuntz eragileek ere, kontrara bultzatzen ibili beharrean"

Atzokoan amaitzen genuen gure sarrera esánez ze garabide linguistikoak ez dira zértan izan ibilterrazak:

Hala ere, bidea, batzutan, ez dateke batere erraza. 

Eta hala izan daiteke zatio arrazoi intralinguistikoak nola-ze, adibidez batzutan, ez dateke batere erraza aurkitzea material linguistiko egokia ki sortu tresna burulehen (prepositibo) funtzionalak. Horrela, batzutan joan daiteke konsolidatzen sistema sintaktiko buruazken bat (edo esanguratsuki buruazkena an bere elementu zentral batzuk) nondik ez dateke hain erraza ateratzen (zeren sistema bakoitzak bere barne-indarrak ditu). 

Gainera, aurrerabidea ez dateke batere erraza zatio arrazoi extralinguistikoak nola-ze, adibidez batzutan, hizkuntza baten erantzule eta eragile linguistiko nagusiak bultzatu ahal dituzte "lege" sintaktiko guztiz kontrarioak ki garabide linguistikoak, kontrarioak ki praktika mintzatua an esparru landuak, eta kontrarioak ki tradizio literarioa, nola dén galdegaiaren legea. 

Hortaz, inportantea da (euskararen kasuan kruziala), hizkuntz erantzule eta eragile nagusiek utzi deioten ki oztopatu ikuspegi linguistiko (teoriko eta praktiko) zabalagoak, eta, ahal balitz, jarri daiten euren aletxoa an norabide (teoriko eta praktiko) irekia, an norabide potentea, an norabide efiziente eta efektiboa, ahalbidetuz eta potentziatuz bide aberasgarri horiek: 

... hain zuzen, joera esanguratsuki aberasgarri ho­rren aldera bultzatu behar dute hala filologoek nola beste hizkuntz eragileek ere, kontrara bultzatzen ibili beharrean (hots, atzerantz, azpigarapenerantz). [Euskararen garabideak, 2002:21]

Bai, bakoitzak bere aletxoa jarriz, gradualki, asmoz eta jakitez bai, baina an norabide ona, an norabide potentziatzailea, ordezta egín ahaleginak an norabide pobretzailea. [⇶]