Azkarate eta Altuna (2001): 'Salvador çalduno' = 'Salvador (el) caballero (este)'

Mintzo ginén herenegun gain bi "-ko", zein jatorriz izan zitezkén referentzialak (atzo genioenez, referituz ki "-o", referituz ki "hori"). Lehenengoa bihurtuko zén diminutibo-hipokoristikoa, hasieran izenetan:

"Otsoko" diminutibo-hipokoristikoan ere, amaierako "-(k)o" hori interpreta geinke nola hurbileko referentzia (deiktiko) bat ki pertsona hori zeini referitzen ari dén hiztuna. Zérbait nola:

Otsoko = Otsokori = Otso hori

Eta bigarrena, agertzen da an abizen modukoak (jarraitzen dugú hemen): 

..., Eneco Erroco (..., 1219), ... [Mitxelena, 1969:8-9]

non, gure ikuspuntutik, akaso esaten ari zén:

Eneko Erroko = Errokori = Erroko hori"

horrela referitzen zirelarik justu ki Eneko Erroko (hori), eta ez ki, demagun, Eneko Iturraldeko (hori). Hor, jada, izeneko "-ko" hori izanen zén diminutibo hutsa, bitarten abizenekoa hasiko zén nola referentziala (kin amaierako "-o").

 Gaur azpimarratu behar dugú ze baita erabili dá "-o" referentziala ere, an abizen-modukoak:

Salvador çalduno (...) Salvador (el) caballero (este) [Azkarate eta Altuna, 2001:41]

Adibideotan, nagusiki erabiltzen zén kin adjetiboak. [>>>]