Horrek, jakina, aportatuko liguké jatorri sinple eta argi bat ki "-ts-" predatiboa, zein ez litzakén baizik "-z-" pluralgilea kin "-t-" epentetikoa

Genioén atzo:

Begira deiogun i lehenengo koadrotxoa, referitua ki adizkiak on gaurko mendebaldea:

nabari dugu ze Arizabalok ez du argi ikusten ze mendebaldeko"deutso, -a, -e" formak derivatzen dirén ti "eutsi":

• ¿eutsi?

eta aditz  horren jatorrian jartzen dú:

• *e-u auxiliar

zein interpreta liteké nola "*edun" aditza, nondik proposatzen duén:

• *deu+io > *deutsio > deutso,-a,-e

Hor, guk bestetan justifikatzen saiatu garenez, ikusten dugu aski argiki "*eradun" aditzaren forma objetu-pluralak, zein, arrazoi ezberdinengatik, hasi ziren erabiltzen kin objetu singularrak (edota pluralak ere):

• de(ra)utzo > deutzo/deutso

Beraz, mendebaldeko formak, gure analisian, etorriko zirén ti "*eradun" aditza.

Gaur soilik azpimarratu nahi genuke ze horrek, jakina, aportatuko liguké jatorri sinple eta argi bat ki "-ts-" predatiboa, zein ez litzakén baizik "-z-" pluralgilea kin "-t-" epentetikoa (fundituak an soinu bakar bat "-tz- > -ts-").