J.L. Ormaetxea (2005): "Eta analogiaz, pluralgilerik behar ez duen singularreko lehen pertsonara ere zabaldu da '-it-': aldaera erabilierak 'na' eta 'naue' badira ere, 'naittu' eta 'naittue' ere entzun daitezke."

Ondorengo sarrera honetan:

• "niñduen/hiñduen" (kin "-i-" infijoa) sorreraz dirá irregularrak, nahiz ikuspuntu formal hutsetik, amaitzen dirén izaten regularrak bidéz betiko analogia boteretsua

argudiatzen genuen ze "niñdduen" adizkia zén produktua ti analogia, abiatuz ti "ziñdduen" edota "nittuen" regularki sortuak, eta gaur berriro erakutsi nahi genuke analogiaren indarra bidéz beste adibide bat zein aipatzen dén an tesia ti J.L. Ormaetxea: "Aramaioko euskara (ezterketa dialektologikoa" (2005):

Eta analogiaz, pluralgilerik behar ez duen singularreko lehen pertsonara ere zabaldu da "-it-": aldaera erabilierak "nau" eta "naue" badira ere, "naittu" eta "naittue" ere entzun daitezke. [Ormaetxea, 2005:300]

Kasu horretan analogiarako eredua izanen zirén "zaittu" eta "dittu" formak, hala nola ere "zaittue" eta dittue", zeinen pluralitatea zabaldu da ki formak zein berez ez diren pluralak, nola Ormaetxea-k dioen. Dá analogia. [>>>]