Bizkai-Aldundia (1920): "Obeto litzake "seiko lau" irakurtea (orrela da-ta), baña ez da au bere euskerazko itz-yoskera egokia."

Atzokoan irakurtzen genuén ondorengo hau burúz nóla leitu multiplikazioak:

Batzuek ikur ori (X) bidar irakurtea gura dabe, baña ez da ondo. Toleskun au: 6 X 4, ezin liteke sei bidar lau irakurri (ez dalako orrela), lau bidar sei baño. [Bizkai-Aldundia, 1920:29]

eta horren jarraian, hortxe agertuko zaigú "-ko" sufijoa an erabilera multiplikatiboa ("seiko lau"):

Obeto litzake seiko lau irakurtea (orrela da-ta), baña ez da au bere euskerazko itz-yoskera egokia. [Bizkai-Aldundia, 1920:29]

Bestela esan:

seiko lau (6 X 4)

esapide horrek mantenduko luké multiplikandoa lehenago ze multiplikatzailea, baina kokátuz numerala ("lau") an bigarren posizioa ("seiko lau") ordezta an hasiera, nola an:

lau seiko

zeinekin hasi beharko litzaken irakurtzen ti bigaren zenbakia (4). Hori ikusita, proposatzen duté "tol" prepositiboa:

sei tol lau (6 X 4)

naturaltasun osoz. [>>>]