Juan Garzia (1997): "eta eskerrak ez dakidan!..."

Bukatzen genuén atzoko sarrera galdétuz hau:

Gaur egun, ordea, evitatu behar al ditugu aditzetiko nominalizazioak (nola "suposatu → suposamendu (suposamen)", "balizkatu → balizkamendu (balizkamen)", ...)?

Baina, zergátik uko egin behar genieke ki izen nominalizatu horiek zein dúten adierazten orokorki eta sistematikoki hala aditzaren ekintza nola ondorioa ere, eta zeinekin sortzen dirén derivatu abstraktiboak? Zergátik uko egin behar genieke ki aditzetiko izenak nola adibidez "ingreso" edo "supuesto"? Zergátik egon litekén norbait pozik zeren ez baitaki nóla eman "ingreso" hitza (eta antzeko guztiak)? 

Horretaz mintzo gará an gure aportazioa ki Mikel Mendizabal-en liburua titúlatzen "Euskara orain. Eraginkortasuna helburu" (203:92), non jasotzen genituén honako hitzak ti euskal influenzer handiena, zein dén Juan Garzia (beti ere gure uste apalean):

"Ingreso" hitza hori bera ez dakit nola eman beharko genukeen (eta eskerrak ez dakidan!...) [Garzia, "Euskara lantegi", 1997:490]

"Ingreso", ... [2323] [>>>]