Fernández eta Ortiz de Urbina (2007): "... perpausari (...) nahitaeztoa zaiola subjektua."

Atzokoaren harira, esan geinke ze sujetuak jokatzen du paper berezi bat an esaldia:

• diskursiboki thematikoa, 

• posizionalki an aurreneko posizioa,

• non prozesatzen den hobeki zein atzerago, orohar, 

Eta horretaz gainera, Fernández eta Ortiz de Urbinak dioskutenez (an euren "Hizkuntzari itzulia 80 hizkuntzatan", 2007:56):

• ... perpausari (...) nahitaeztoa zaiola subjektua. 

Gaurkoan ekarri nahi genuke pare bat aipu ganik Fernández eta Ortiz de Urbina (2007) non aipatzen dute azken puntu hori. Aurrenekoan diote:

Kontuan izan, berez inflexio sintagma diogunean, perpausaz ari garela, garai batean genioen bezala, eta irakurleak badaki, hizkuntza senak hala esanda, perpausari —edo, nahiago bada, inflexio sintagmari— nahitaezkoa zaiola subjektua, ez dago-eta subjekturik ez duen perpausik inongo hizkuntzatan. Subjektua, hortaz, ezkerretara, hauxe da esandakoa laburbiltzeko leloa. [2007:56]

eta bigarrenean:

Bai, bai, badira pozik gaude edo llueve bezalakoak, ageriko subjekturik erakusten ez dutenak, baina horiexetan, subjektua ezkutuan edo inplizituki dagoela uste dugu hizkuntzalariok. Subjektua egon badago, ikusten ez badugu ere. [2007:62]

Bai sujetuak jokatzen du zinez paper diskursibo ondo berezia, zeren berari referitzen zaio geroko predikatuko informazio rhematiko guztia. [⇶]