Hawkins-en analisi horretan, VP-k (aditz-sintagmak) izanen ditú bi IC (osagai inmediato), zein dirén V (aditza) eta O (objetua)

Ikusten ari gara zéin den estruktura sintaktikoa zein Hawkins-ek (1994) dún suposatzen an bere esaldi prototipikoa (beheragoko 5.12 taulakoa), non jada ikusi dugunez, báda VP estruktura (genioenez S esaldiak izanen zitún 2 IC: S sujetua eta VP aditz-sintagma). Gauza da ze atzo ikusten genuen nóla esaldi osoaren (S osoaren) estruktura defini liteke bage VP-rik (kasu alternatibo horretan S esaldiak izanen zitún 3 IC: S sujetua, O ojetua eta V aditza).  

Gure intereseko taulan, beraz, Hawkins (1994) ari da konsideratzen hóri kasua non báden VP estruktura barné S sintagma, halan-ze aditz-sintagma horrek izanen dú bere estruktura sintaktiko propioa zein orobat identifikatu eta eraiki beharko den noiz prozesatzen esaldia. Zeren, hóri da kontua: estruktura horiek identifikatu eta eraiki beharko dira bitárten prozesatzen esaldia, online.

Horrela, VP aditz-sintagmak (zein dén S-ren IC bat kin 4 hitz) izánen ditu bere 2 IC propioak, bere 2 osagai inmediato propioak, zein izanen dirén:

• V (aditza: 1 hitz)

• O (objetua: 3 hitz). 

Hortaz, VP-ren osagai inmediatoen kopurua (bere IC kopurua) dá 2, eta, berdintxe nola atzokoan, gauza da ze 2 horrek ere parte hartuko du an gure helburuko ratioa: IC-to-word ratioa, zehazki, genioenez, an bere zenbakitzailea: (SVO: 2/2, VSO: 2/4 eta VOS: 2/2):

Taula horren goiko partean, horiz, Hawkins-ek zehazten du nóla V eta mO diren barné VP sintagma, inkluso noiz ez egon jarraian:

... even when discontinuous ...[Hawkins, 1994:331]

nola dén gertatzen an órdena VSO. 

Kontua da ze estruktura sintaktiko hori identifikatu-eraiki (recognize-construct) beharko da noiz prozesatzen esaldia. [⇶]