Hawkins-en analisi horretan, VP-k (aditz-sintagmak) izanen ditú bi IC (osagai inmediato), zein dirén V (aditza) eta O (objetua)

Ikusten ari gara zéin den estruktura sintaktikoa zein Hawkins-ek (1994) supósatu an bere esaldi prototipikoa (beheragoko 5.12 taulakoa), non jada ikusi dugunez, báda VP estruktura (genioenez, S esaldiak izanen zituén 2 IC: S sujetua eta VP aditz-sintagma). Gauza da ze atzo ikusten genuen nóla, alternatiboki, esaldi osoaren (S osoaren) estruktura defini liteken gabén VP-rik (kasu alternatibo horretan S esaldiak izanen zituén 3 IC: S sujetua, O ojetua eta V aditza).  

Beheragoko taulan, beraz, Hawkins (1994) konsideratzen ari dá hori kasua non báden VP estruktura barnén S sintagma, halan ze aditz-sintagma horrek izanen dú bere estruktura sintaktiko propioa zein orobat identifikatu eta eraiki beharko den noiz prozésatzen esaldia. Zeren, hori da kontua: estruktura horiek identifikatu eta eraiki beharko dira bitarten prozésatzen esaldia, online.

Horrela, VP aditz-sintagmak (zein dén S-ren IC bat kin 4 hitz) izánen ditu bere 2 IC propioak, bere 2 osagai inmediato propioak, zein izanen dirén hauek:

• V (aditza: 1 hitz)

• O (objetua: 3 hitz). 

Hortaz, VP-ren osagai inmediatoen kopurua (bere IC kopurua) dá 2, eta, berdintxe nola atzokoan, gauza da ze 2 horrek ere parte hartuko du an gure helburuko ratioa: IC-to-word ratioa, zehazki, genioenez, an bere zenbakitzailea: (SVO: 2/2, VSO: 2/4 eta VOS: 2/2):

Taula horren goiko partean, horiz, Hawkins-ek konsideratzen du ze VP sintagman aurkitzen dirá V eta mO, jarraian edo ez:

... even when discontinuous... [Hawkins, 1994:331]

nola dén gertatzen an ordená VSO. Kontua da ze estruktura sintaktiko hori identifikatu-eraiki (recognize-construct) beharko da noiz prozésatzen esaldia. [1449] [>>>]