Inkesta telefonikoak neurtzen du zér esaten den (eta ez, egitan zér den)

Atzokoan aipatzen genuén prensa-artikulu bat (Teresa Abajo, El Correo, 2020-2-22) non ematen ziren emaitza akaso harrigarriak, hala nola ze:

En el conjunto de España, el 68,5 de los ciudadanos lee una media de once libros al año, ocho puntos más que en 2010. Si la pregunta se ciñe al tiempo libre, el porcentaje baja al 62,2%, aunque se mantiene la tendencia al alza. [Teresa Abajo, El Correo, 2020-2-22]

Jakina, artikulu periodistiko bat ez da izaten iturririk onena afin lortu datu zehatzak, eta are gutxiago, interpretazio matizatuak. Ondo da lanean hasteko, baina gero, dakigunez, iturrietara jo behar da afin zehazki valoratu metodologia eta emaitzak. Horrela, jo dugu ki web-orria hen Federación de gremios de editores de España, eta konsultatu dugu a-dokumentua titulatzén Hábitos de lectura y compra de libros (Año 2019), hau da, hóri dokumentua zeini referitzen zaion Teresa Abajo an El Correo.

Eta hor, argi gelditu behar da ze datuak lortu dirá arartez elkarrizketa telefonikoa, non, jakina, edozeinek esan ahal duen justuki húra zein nahiko lukeen, ordezta húra zein den. Ikus metodologia:

Esan nahi baita ze, akaso ia denoi gustatuko litzaiguke irakurtzea ondo gehiago zein irakurtzen dugun, eta elkarrizketa telefoniko batean ez litzake askotan batere arraroa erantzulea oso optimista izatea respektu, adibidez, zénbat liburu irakurtzen dituen urtean. Hortaz, argi geldi bedi ze, goiko datu horiek azaltzen dute jendeak zér esaten duen buruz zénbat irakurtzen duen, zein izan daiteke aski ezberdina respektu zénbat irakurtzen duen egitan.

Hala ere, interesgarria da jakitea jendeak zér esaten duen (nahiz gero datu horiek gurutzatu behar dira kin beste datu-iturri batzuk afin finean izán ideia argiago bat buruz irakurketa reala), eta datozen sarreretan emanen ditugu zenbait xehetasun buruz inkesta telefoniko hori. [⇶]