Eta finean, neurriá: "Aggregate IC-to-word ratio" (zein den justuki batézbestekoa arten "IC-to-word" ratioa an S eta "IC-to-word" ratioa an VP)

Jarrai-ki eredu prozesatzailea e Hawkins (1990, 1994, 2004), aurreko sarreretan joan gara ikusten nóla kalkulatu "IC-to-word" ratioak an S eta VP estruktura sintaktikoak barné VO ordenak (SVO, VOS eta VSO). Horrela, eta adibidez an SVO ordena, kuantifikatu dugu nóla S nodoan prozesamendu-efizientzia (%67) ez zen izanen hain altua nola an VP nodoa (azpi S), non izanen litzaké ezin altuagoa (%100). 

Baina ratio horiek ez dira baizik ratio partzialak zein, konbinatuak, dúten emanen azken ratioa: "Aggregate IC-to-word" ratioa:

Gauza da ze, Hawkins-en eredu horretan, esaldi osoa sintaktikoki prozesatzeko, beharko dira prozesatu (identifikatu, eraiki) bi nodo horiek (S eta VP), halan-ze prozesamendu-maila osoa atera beharko da ti bi neurri partzial horiek (euren "IC-to-word" ratioak), hain justu kalkúlatuz euren batezbestekoa, zeini deituko zaión hain zuzen "Aggregate IC-to-word" ratioa:

• SVO: S (%67) eta VP (%100) ⇒ "Aggregate IC-to-word" = %84

eta bide beretik:

• VSO: S (%100) eta VP (%50) ⇒ "Aggregate IC-to-word" = %75
  

• VOS: S (%40) eta VP (%100) ⇒ "Aggregate IC-to-word" = %/=
  

sórtuz efizientzia-rankin bat (arten hiru ordena horiek zein aztertu ditugun):

SVO > VSO > VOS

zein, taulan ikusten denez, dún inplementtzen Tomlin-en rankina. [⇶]