Orduan, sujetuak euren hasieratik identifikatzea justuki lehenda aditza litzaké txarragoa (restriktiboagoa ki sujetuak) ze sujetuak soilik euren bukaeran identifikatu ahal izatea lehenda objetua?

Irákurriz atzoko hitzak ganik Hawkins (1994), ulertu behar genuke ze sujetu bat hasieratik ezagutu ahal izatea an SVO sintaxi bat (non sujetuaren ostean etorriko litzaké aditza) dá gutxiago efizientea ze sujetu hori soilik bere bukaeran identifikatzea nola sujetua an SOV sintaxi bat (non sujeturaren ostean etorriko litzaké kanonikoki objetu-osagarria lehenda ezagutu aditza). Horrela,  Hawkins-ek (1994) dio ze, nola SVO sintaxietan sujetua hasieratik identifikatuko litzake ("the subject is recognized on its left periphery"), orduan hobe baldin sujetuak laburrak balira:  

bitarten SOV sintaxi batean sujétu regresiboak zein soilik identifikatzen diren an euren bukaera izan litezke hain luzeak nola nahi den:

Orduan, sujetuak euren hasieratik identifikatzea justuki lehenda aditza litzaké txarragoa (restriktiboagoa ki sujetuak) ze sujetuak soilik euren bukaeran identifikatu ahal izatea lehenda objetua?