Altube (1929): "Las frases de ese género (las absolutivas ...) debieran permitir cierta mayor libertad que las oposilivas en la ordenación de sus términos; ..."

Komenta dugu an azken sarrerak nóla Altubek ezberdintzen dú arten esaldi absolutiboak (azentu ez-bereziki-markatua, neutroa) eta esaldi opositiboak (azentu bereziki markatua). Ondorengo sarreretan komentako dugú xehetasun gehiago gain Altuberen desberdintasun hori eta bere maiztasuna, baina sarrera honetan nahi genuké argitu nóla Altubek erizten du ze esaldi absolutiboek onartu beharko luketé askatasun sintaktiko gehiago zein esaldi opositiboak:

Las frases de ese género (las absolutivas, o sea las cornpuestas de miernbros de carácter absolulivo) debieran permitir cierta mayor libertad que las oposilivas en la ordenación de sus términos; ... [Altube, 1929:83]

Beste terminu batzuetan, Altubek dio ze (bere) esaldi neutroak izan  beharko liraké sintaktikoki askeagoak zein (bere) markatuak. Justuki alderantziz-ze Juan Garziaren teorian, non (bere) esaldi neutroak izanen dirá sintaktikoki are zurrunagoak zein (bere) esaldi markatuak (kontuan har bedi gainera ze markatuak dirá berdin zurrunak an bi ereduok). Ikus "Juan Garziak, aldiz, bái esaten du ze esaldi neutroak amaitu behar dira kin aditza (esaldi neutroak adibidéz textu formaletan izan beharko liraké gehien-gehienak)".