Gogóratuz deklinazio-taula zeltiberikoa

Aipatzen genuén atzo hiru sarrera tika Agud eta Tovar-en (1993) "Diccionario Etimológico Vasco, VI", non erlazionatzen zén "-ko" sufujoa kin beste hizkuntzetako antzeko partikulak, zeinen artean nabarmenduko genuké bere antzekotasuna kin zeltiberoa, nondik, arau-ki Schuchardt edota berrikiago Domene, mailegatu zén "-ko" hori. Ikus:

• Domene (2011): "El sufijo de genitivo locativo (...) es '-ko', (...), y procede por adstrato del sufijo celtiberico '-co-' ( Conterbia-co-m = 'los de Contrebia ', Lutia-co-s, etc.)"

non Domene-k aipatzen zuén (2011):

Conterbia-co-m = 'los de Contrebia ', Lutia-co-s, etc.

an:

El sufijo de genitivo locativo (G1) es -ko, que utiliza el sufijo -ta- en la EMN indefinida, como los casos locativos, y procede por adstrato del sufijo celtiberico -co- ( Conterbia-co-m = 'los de Contrebia ', Lutia-co-s, etc.) [Domene, 2011:134]

Horren harira gogora daikegu ondorengo sarrera, non jasotzen genuén deklinazio zeltiberikoa (2016an egina):

• Oinarrizko inventario grafiko-fonemikoa ti zeltiberikoa

Atzoko sarreran genúen ikusten nóla deklinatuko zirén izenak an mintzaira zeltiberikoa segun berreraikipena ganik Beltrán-Lloris/Jordán Cólera ("Celtibérico", 2016, Prensas de la Universidad de Zaragoza):

Hor agertzen zaigú "abulokum", an kasu genitibo plurala te temak an "-o", zein litzakén goragoko "Conterbiacom" horren parekoa, nahiz, dirudienez, deklinazio horretako sufijo genitibo plural orokorrena amaituko litzaké an "-um". "-ko" ez litzake kasu deklinatibo bat, baizik sufijo derivatibo bat.