igandea, abendua 01, 2024

... no hablan... [Yokoi Kenji, 2023]

Atzoko egunez, kasualitatez, topatu nuén hemengo videotxo hau, non Yokoi Kenji youtublariak azaltzen duén bere experientzia personala an Japonia.Yokoi Kenji-ren aita japoniarra delarik eta bere ama kolonbiarra, bera Kolonbian jaio eta hazi zen, eta gero garai batez bizi izan zen an Japonia, halan ze Kenji-k ederki ezagutzen ditú Japoniako kontuak hala nola Kolonbiakoak ere. Esan gabe doa, Kenji-ren experientzia ez da baizik hori, Kenji-ren experientzia, baina hala ere iruditu zaigú interesgarria zatio egilearen ezaguera berezia on realitate kolonbiarra eta japoniarra. Berak dio: 

... con una sola frase "¿quiere tintico mi hijo?"... ustedes saben lo que es ser un colombiano, en Japón, trabajando en una línea con solo japoneses, no hablan, no cantan, no escuchan música, no hacen chistes, no entienden el sarcasmo, nada, usted está solo, ahí, en silencio, en una disciplina estridente, y llegar a un lugar donde alguien de tez latina le...  ¿quiere tintico mi hijo?.... [Yoki Kenji, 2023]

nondik gaur entresakatuko dugún:

... no hablan... [Yoki Kenji, 2023]

Jakina, hitz horiek ez dira hartu behar guztiz literalki, baizik gehiago an terminu erlatiboak respèktu kolonbiarrak, baina hala ere, argi dirudienea da ze Kenji-rentzat kolonbiarrek erabiltzen dutela euren tresna komunikatiboa askoz gehiago zein japoniarrek an ber egoerak. Eta guk horri gehitu behar diogu ez dela soilik izanen gehiago, baizik ere an modu landuagoa, esan nahi baita ze diferentzia ez dela soilik izanen an kantitatea, baizik ere an kalitatea.

Kenji-ren hitzak entzutean gogoratu gara kin ondoko sarrera ([1236]) non mintzo ginen burúz giroa zein den arnasten an ikasgela japoniarrak:

Horrá adibide intrakultural bat gain modua nóla ematen diren klaseak an institutuak ("Silence in intercultural communication", Nakane, 2007):

Hortik azpimarratuko genuke adibidez ze:

Thus, oral interaction in the classroom is typically fragmentary and even incoherent. Instead, there is a general tendency for written language to be given priority by both students and teachers over spoken language

eta:

Silence in Japanese classrooms ia a part of classrooms culture ...

Eta, antza asko kopiatzen dute (harbeletik), eta asko memorizatzen dute:

adibide bat, besterik ez, baina ondo interesgarria.
Kasualitatea ote? Jarraitukó. [2559] [>>>]

1 Comments:

Blogger Unknown said...

Lengoan nun hartu busa an Donosti erdialde eta bertan zeuden batzuk japoniar gazte. Zen harrigarria, zeren zuten hitz egiten franko eta ozen; alegia, zuten atentzioa deitzen nabarmenki, bus gehiena begira ki haiek. Ta nik nun pentsatu nere baitan, "Neukan beste ideia buruz kultura japoniarra. Agian zeren daude kanpoan dira konportatzen honela". Banzai!

igandea, abendua 01, 2024 11:47:00 AM  

Argitaratu iruzkina

<< Home